18 ငါဟာ အဂု အဘာပါးလားပြီးကေ အဘာ၊ ကျွန်နော်ဟာ ဘုရားရှင်ကိုပါ အဘာကိုပါ ပြစ်မှားမိခရေ။
ယင်းခါ ကိုယ်တော်က သူရို့ကို “မတ်ရို့ ဆုတောင်းကတ်တေအခါ ‘ရွှေမြို့တော်မာဟိတော်မူယေအဖဘုရားရှင်၊ အဖဘုရားရှင်ရဲ့နာမတော်ဟာ ရိုသေကိုင်းရှိုင်းမှုကို ခံရပါစီ။ အဖဘုရားရှင်ရဲ့သာသနာတော် ပေါ်ထွန်းပါစီ။
နောက်ဆုံးမာ သူဟာ အသိစိတ်ဝင်လာပနာ ‘အဘာရဲ့အိမ်မာ အစီခံတိအများကြီးဟိကေလည်း သူရို့ဟာ ဝအောင်စားကတ်ရရေ။ ငါ့မာကျကေ ဒေနီရာမာ စားစရာမဟိလို့ ငတ်လို့သီဖို့ရာ။
ကျွန်နော်ဟာ အဘာရဲ့သားလို့ ခေါ်ဖို့တောင် မထိုက်တန်ပါ။ ကျေးဇူးပြုလို့ ကျွန်နော့်ကို အစီခံတစ်ယောက်ပိုင်ယာ သတ်မှတ်ပါဖိ လို့ငါပြောဖို့’ ဆိုပြီးကေစဉ်းစားနီခရေ။
သားငယ်ကလည်း ‘အဘာ၊ ကျွန်နော်ဟာ ဘုရားရှင်ကို ပြစ်မှားခရေအပြင် အဘာကိုလည်း ပြစ်မှားမိခပါရေ။ ကျွန်နော်ဟာ အဘာရဲ့သားတစ်ယောက် မဖြိုက်ထိုက်ရာပါ’ လို့ပြောလိုက်တေ။
ယေတာလဲ အခွန်ကောက်တေလူကျကေ ဗိမာန်တော်ထဲက အရာလူတိနဲ့ စကေချေလောက် ဝီးရေအကွာမာ ရပ်နီပနာ အာကာကိုတောင် မော့မကြည့်ဝံ့ပဲ ရင်ကိုထုပနာ ‘အို ဘုရားရှင်၊ အပြစ်ဒုစရိုက်များရေ ကျွန်နော့်ကို ငဲ့ညှာသနားတော်မူပါ’ လို့ဆုတောင်းရေ။