37 သခင်ဟာ သူပြန်လာရေအချိန်ကို အဆင်သင့်စောင့်နီရေအစီခံတိကို ဆုလာဘ်တိပီးသနားလိမ့်မယ်။ ငါအမှန်ပြောရကေ သခင်ဟာ ခါးဝတ်ကိုစည်းပနာ ယင်းအစီခံတိကို စားပွဲမာထိုင်ပြီးကေ အစားအစာတိကျွေးမွေးလိမ့်မယ်။
ယေမှရာ သခင်ဟာမင်္ဂလာဆောင်ပွဲက ပြန်လာပနာ တံခါးကိုခေါက်တေအခါ ချက်ချင်းထနာ တံခါးဖွင့်ပီးနိုင်ဖို့ဖြိုက်တေ။
သခင်ပြန်လာခါ အလုပ်လုပ်နီရေအစီခံကိုတွိ့ကေ ယင်းအစီခံဟာ မျက်နှာသာပီးခြင်းကိုခံရလိမ့်မယ်။
ယင်းပိုင်ပြောဖို့အစား ‘ငါစားဖို့တစ်ခုခုပြင်ပနာ ငါစားပြီးရေအထိ အနားမာစောင့်နီ။ ယေပြီးခါမှ မတ်စား’ လို့ပြောဖို့မလား။
ယင်းကြောင့် အသင်ရို့ဟာလည်း ဖြိုက်လာဖို့ အရာတိက လွတ်မြောက်ပနာ လူ့သားတော်ရှေ့မှောက်မှာ မားမားမတ်မတ်ရပ်နိုင်ဖို့အတွက် အချိန်ဟိနီသမျှ ဂရုတစိုက်ဆက်လို့ဆုတောင်းနီကတ်” လို့မိန့်တော်မူခရေ။
စားပွဲမှာ စားဖို့ထိုင်နီတဲ့လူနဲ့ အစားသောက်ပြင်ပီးရေလူမှာ အသူကပိုလို့ကြီးမြတ်ရောင်။ စားပွဲမှာထိုင်နီရေလူက ပိုလို့ကြီးမြတ်တေမဟုတ်လား။ ယေတာလဲ ငါဟာ မတ်ရို့ကြားမှာ အစားသောက်တိ ပြင်ဆင်ပီးရေလူပိုင်မျိုးဖြိုက်တေ။