18 ယပြီးဟာနဲ့ သူက ‘ငါဒေပိုင်လုပ်မေ။ ငါ့ရဲ့စပါးကျီတိကိုဖျက်ပနာ ပိုကြီးရေစပါးကျီတိကို ဆောက်ဖို့။ ငါ့သီးနှံတိနဲ့ အရာကောင်းရေအရာတိကို ယင်းကျီတိထဲမာသိမ်းထားမေ။
သူက ‘ငါ့ရဲ့အသီးတိ့ကို ထားစရာနီရာမဟိရေအတွက် အဇာပိုင်လုပ်ရဖို့ရောင်’ လို့ စိုင်းစားနီခရေ။
ယင်းပိုင်ဆိုကေ ငါ့မာ နောက်ထပ်နှစ်ပေါင်းအများကြီးအတွက် လုံလောက်တေပစ္စည်းကောင်းတိဟိရာဖြိုက်လို့ အဂုကစပနာ ငါသက်တောင့်သက်သာအနားယူပြီးကေ စားလိုက်၊ သောက်လိုက်နဲ့ ပျော်ပျော်နီဖို့ရာ’ လို့တွေးနီခရေ။
ယင်းဟာက ကိုယ့်အတွက်ရာ ပစ္စည်းဥစ္စာတိ သိုလှောင်ထားပနာ ဘုရားရှင်အဖိုးတန်ရေလို့ ယူဆထားတဲ့အရာတိကို မလုပ်တဲ့လူတိ ကြုံကတ်ရဖို့အရာတိဖြိုက်တေ” လို့မိန့်တော်မူလိုက်တေ။
ကျီးကန်းတိကို ကြည့်ကတ်ပါ။ သူရို့ဟာ မစိုက်ပျိုး၊ မရိတ်သိမ်းကတ်တေအပြင် သီးနှံတိကိုလှောင်ထားဖို့ သိုလှောင်တဲ့အခန်း မဟုတ်ပဲနဲ့ ကျီတိလည်း မဟိကတ်။ ယေတာလဲသို့ ဘုရားရှင်က သူရို့ကို ကျွေးမွေးထားတော်မူရေ။ မတ်ရို့ဟာ ယင်းငှက်တိထက် ပိုလို့ တန်ဖိုးကြီးရေမဟုတ်လား။
အချိန်တိကြာရေအထိ တရားသူကြီးဟာ အလေးမထားခကေလည်း နောက်ဆုံးမာ ယင်းတရားသူကြီးက ‘ငါဟာ ဘုရားကိုလည်း မကြောက်ပိုင်၊ လူတိကိုလည်း အလေးမထားတတ်ကေလည်း
ယပြီးဟာနဲ့ ကိုယ်တော်က “တရားမမျှတတဲ့တရားသူကြီးရဲ့ တွေးတောပုံကို စဉ်းစားကြည့်ကတ်ပါ။