17 တပည့်တော်အယောက်ခုနစ်ဆယ် ပြန်ရောက်လာရေအခါ သူရို့ဟာ အားရဝမ်းသာနဲ့ “အရှင်၊ ကျွန်နော်ရို့ဟာ မကောင်းဆိုးဝါးတိကို ကိုယ်တော်ရဲ့နာမတော်ကိုသုံးပနာ အမိန့်ပီးရေအခါ သူရို့ နာခံကတ်တေ” လို့လျှောက်ကတ်တေ။
ယပြီးကေ ကိုယ်တော်ဟာ အရာတပည့်တော် အယောက်ခုနစ်ဆယ်aကို ရွီးလိုက်ပနာ နှစ်ယောက်တစ်တွဲစီတွဲပြီးကေ ကိုယ်တော်ကြွဖို့မြို့တိုင်း၊ ရွာတိုင်းကို ကြိုလို့လွှတ်လိုက်တေ။
ယေတာလဲသို့ အသင်ရို့ကို မကောင်းဆိုးဝါးတိက နာခံကတ်ကေလည်း ပျော်မနီကတ်ကေ့။ မတ်ရို့ရဲ့နာမေတိကို ရွှေမြို့တော်မာ ရေးမှတ်ခံထားရဟာကိုရာ ပျော်ရွှင်ကတ်ပါ” လို့မိန့်တော်မူလိုက်တေ။
လူနာတိကို ကျန်းမာစီပနာ ‘ဘုရားရှင်ရဲ့သာသနာတော် ပေါ်ထွန်းဖို့ အချိန်နီးကပ်လာယာ’ လို့ သူရို့ကို ဟောပြောပါ။
တစ်ရက်နိန့်မှာ ကိုယ်တော်ဟာ သာဝကဆယ့်နှစ်ယောက်ကို ခေါ်လို့စုလိုက်ပြီးကေ မကောင်းဆိုးဝါးတိကို နှင်ထုတ်ဖို့နဲ့ အနာရောဂါတိကို ပျောက်ကင်းစီနိုင်ရေ တန်ခိုးအာဏာတိကို ပီးအပ်ခရေ။