Abraham a gunga a lanq, a jal, soo a lay taa no yiif um ee: «Mam o ƥiy a reefkaa o cegu xa kiid teemeed? Mee ndax Saara fa xoox um, oxe na xa kiid qarɓeen ɓetuu nahik! Ndax xan a ñootat?»
Kaa koy o Yaal oxe a doona yee: «Ndax o tew a waaga o weec o njaaƈ onqe ta numnaa? Ndax a waaga moof boo a fañ o njaaƈ onqe ta waxooxaa? A weecangaan sax oo, mi weeckiroong.
Maaga, xan o laamtooxaa yee: ‹An ci’axam xa teɓandoong axene fop? Kaam ñak’u xa teɓandoong axe mi too yaakaar’atiim o jeg xa lakas, laqoox’u soo kesel. Ndi wene o mat, an yaru a den? Kaam yoq’u koƭong, soo wene mam a inooru boog?› »
Wo fee o timar, felakinooxi. Wo fee moseerna o jeg o ƥiy too ñimiro xa ƭomel gaaj, ƴeeli a maak too ref no ɗaay, yaam o Yaal oxe xe layang ee: «Wo o tew oxe waaseena, ndiiki wo hupɗatu o tew oxe na dolooxaa xa ƥiy.»
Xaan a laya a Eeli yee: «O yaal es, ndax wetandooxaa o tew oxaa mos’ina ref meeke a paam of too a xeɗoogu? Ne ta wooritna yee woxe ñoowaa, neen a woortu yee mi a reeƭu.