Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




1 पतरस 1:7 - Sirmouri

7 अरह् ईन्देंखे हों के तुवाँरा पर्खा अंदा बिश्वाष जू आगी शे भाड़े अंदे नाँष हंणों वाल़े सुन्नें शा भे कैथी बैजाऐ किम्त्ति असो; प्रभू यीशू मसीया के पर्गट हंणों गाशी, तारीफ, अरह् बड़ियाऐं अरह् आदर का कारण बंणों।

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

सिरमौरी नौवाँ नियम

7 इनु मुसीबतौ का मकसद ऐजा दिखाणा औसौ कै का तुऐं सौथीखै पौरमेशवर पांदी भोरोशा राखौ। यीशु मसीह पांदी तोंवारा बिशवाश सूनै दा बै जादा कीमती औसौ। जैशै नाश हौणौवाल़ै सूनै खै आगी मुंजी जांचो औरौ शुद्ध कौरौ, तैशैखैई जै तोंवारा बिशवाश कड़ी परीक्षाओं कै दवारा पौरखै जाणौ कै बाद बै मोजबूत रौंव, तौ तोंवारा बिशवाश तैसी दूसै तुऔं बैजाए खुशी औरौ महिमा औरौ आदर दियांदा जोबै यीशु मसीह औटेयौ पाछु आन्दा।

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




1 पतरस 1:7
53 Iomraidhean Croise  

प्रभू यीशू ऐ तेस्खे बुलो, हाँव तुँओं खे खास बात बुलू, के नंई संईसारी दा जबे आदमी का बैटा आप्णी बड़ियाऐं की सिंगास्हणों गाशी बईठला, तअ तुँऐं भे जुण्जे मुँह पाछी चाली रूऐ, से बारंह् सिंगास्हणों गाशी बऐठियों इस्राएल के बारंह् गोत्रह् का नियाँव कर्ले।


तेस्के मालिके ऐ बुलो, ‘भागोईत असो! आछा अरह् बिश्वाष ज़ुगा दास, तू थोड़े दा बिश्वाष ज़ुगा रूवा; हाँव ताँव भहिती चीजों का अधिकारी बणाँऊँबा। आप्णें मालिक की गईलो आँनन्द-खुशी दा भागींदार हो।’


“तेस्के मालिके तेस्खे बुलो, ‘भागोईत असो! आछे अरह् बिश्वाष ज़ुगै दास तू जू थोड़े दा बिश्वाष ज़ुगा रूवा; हाँव ताँव भहिती चींजो का अधिकारी बाँणूबा। आप्णे मालिक आरी आँनन्द-खुशी दा भागींदार हो।’


आप्णी बादी संम्पत्ति बीकियों, गरीबों खे दाँण करी दियों; अरह् आपु खे ऐशे बोटू बाँणों, जू कोद्दी ने खीणिदे ना चींरिदे, ईन्देंखे स्वर्गो दो धंन कट्ठो करह्; तेथै ना तअ चोर पड़्दे, अरह् ना किऐ कीड़ा-सुल़्की लाग्दी।


अरह् तैसी देसे भे ऐष्णों ही हंदो; जैसी देसे आदमी का बैटा पर्गट हला।


जे कुँऐं मेरी सेंवा करह्, तअ से मुँह पाछी आँव; अरह् जेथै हाँव असो, तेथै मेरा दास भे हंदा। जे कुँऐं मेरी सेंवा करह्, तअ बाबा तैस्की आदर-ईज्जत करला।


तुँऐं मुँदा बिश्वाष किया-किया करी सको, जबे के तुँऐं लोग ओका-ओकी कैई शी आप्णी तारिफ़-बड़ियाऐ शुँण्णों की ताक खोज दे रंह्; परह् तियों तारिफ़ शुँण्णों के कोशिष ने कर्दे जुण्जी सिर्फ पंण्मिश्वर कैई शी ही भेंटी सको।


परह् संत्त-पतरस ऐ तैस्खे बुलो, “ऊँगल़ी ज़ाँव तेरो, अरह् नाँष हों तेरा धंन-दोल्त्त, अरह् छतिया नाँष हो तेरे रूपिया! किन्देंखे के तुँऐं पंण्मिश्वर का बर्दाण रूपिया लई खर्दोणों का बिचार करा।


परह् बड़ियाऐं अरह् आदर-ईज्जत, अरह् कल्याँण ऐकी नाँमों भेंट्दा, जुण्जा भले काँम-काज़ कर्लें, आगे यहूदी खे तबे यूनाँनी खे।


परह् साचा यहूदी सेजा ही असो, जू दिल शा यहूदी असो; अरह् असली खतना सेजा ही असो, जू दिल शा करा ज़ाँव, अरह् से निय्म शा ने, परह् पबित्र-आत्त्मा के जाँणें हों, ऐष्णें आदमी की तारीफ आदमी की ढबे शी ने परह् पंणमिश्वर की ढबे शी हों।


जुण्जे आछे काँम-काज़ कर्दें अट्ल़ रंह्ले, से बड़ियाऐ, अरह् आदर-ईज्जत, अरह् अमर हंणों की खोज दा असो, तिनखे से अमर जीवन देंदा;


किन्देंखे के बादी संईसारिऐं बेजाऐ भूर्षे की नंजर शी पंणमिश्वर की अलाद पर्गट हंणों की बाट जुई लई।


तअ ऐकी नाँमों की काँम-काज़ का पत्ता लागदा; किन्देंखे के सेजो देस तेस्खे बुल्दो ऐ, ईन्देंखे के सेजो देस आगी आरी पर्गट होंदो, अरह् सेजी आग ऐकी नाँमों की काँम-काज़ के जाँच परख कर्दी के कैष्णी असो।


ईन्देंखे जाँव तोड़ी प्रभू ने आँव, तेसी बख्तो शा आगे कोसी भी बातो का नियाँव ने करे: किन्देंखे के से ईनाँरे दी दब्बी अंदी बातो आपु पियाशै दी दे:खाले, अरह् आदमी के मंन के बिचार भे आपु पर्गट कर्लें, तबे पंणमिश्वर की ढबे शी ऐकी नाँमों के बड़ियाऐ हली।


भागोईत असो! सेजा आदमी जू परख दा डटा अंदा रंह्, अरह् से परख दा पास हऐयों सेजो जीवन को मुँकुट-ताज लंह्दा, जिन्दे का बाय्दा प्रभू ऐ आप्णें पियार कर्णो वाल़े आरी करी थुवा।


ईन्देंखे आप्णी-आप्णी बुद्धी-सम्झ शे च़क्क्ष रूवे, आप्णें आपै दे रूवे, तियों कृपा गाशी पाक्का भूर्षा थुऐ, जू प्रभू यीशू मसीया के पर्गट हंणों गाशी तुँओं खे दिया ज़ादा।


जुण्जा बिश्वाष के जाँणें पंणमिश्वर की शक्त्ति, लई ज़ूगौ के आखरी दा पर्गट होंणों खे छुट्कारे खे सुवाँ करियों थऐ थुवा स्वर्गो दा।


प्रभू यीशू मसीया के नंजीक आओ। से जीऊँदा पाथर जेष्णाँ असो। तिनू संईसारी के लोगे निकारा बाँणा, परह् जू पंणमिश्वर खे किम्मत्ती असो, अरह् जिनू तिन्ऐं आपु चूंणी-छ़ाँटी थुऐ।


तअ: तुँओं लोगो खे जू बिश्वाष करह्, सेजा पाथर बैजाऐ किम्त्ति असो, परह् जू विश्वाष ने कर्दे तिनखे, पबित्र-ग्रन्थों दो ऐशो बुलो, के “बाड़िऐ जेसी पाथर निकाँमा बाँणीं थुवा थिया, सेजा ही पाथर कुँणे का कंडवारा बंणा,”


हे प्यारे साथियों, तुँओं मुँझी जू ऐजी कठींण परख की आग जू तुँओं मुँझी भड़की रूऐ; ईन्दें शे हराँन ने हुऐ, ऐजी किऐ नोंखी बात ने आथी;


परह् खुशी मनाँव, के तुँऐं मसीया के दु:खो के भागी बंणें; किन्देंखे के जबे तिनकी बड़ियाऐ पर्गट हली, तअ तुँऐं भे तिन्दे मंगन हऐयों खुशी मनाँले।


तुँओं मुँझी जुण्जे ठग्ड़ै आदमी असो, हाँव, तिनू जैष्णा ठग्डा अरह् मसीया के दु:खों का गुवाह्-शाज़्त अरह् पर्गट हंणों वाल़ी बड़ियाऐं दा साजी हऐयों तिनू ऐशे सम्झाऊँ


शमौन संत्त-पतरस की ढबे शी, जू प्रभू यीशू मसीया का दास अरह् चूंणा-छ़ाटा अंदा प्रभू यीशू का खास-चैला थिया, तिनू लोगो के नाँम जिन्ऐं अमाँरे पंण्मिश्वर अरह् बंचाँणों वाल़े प्रभू यीशू मसीया के धार्मिक्त्ता के जाँणें आँमों जेष्णाँ किम्त्ति बिश्वाष करी थुवा।


जिन्दे के जाँणें तिन्ऐ आँमों खे किम्त्ति बर्दांन देऐ थुऐ, जिनू देणों का तिन्ऐं बाय्दा करी थुवा थिया: जू तुँऐं तिनके जाँणें आपु खे पंण्मिश्वर के जैष्णें बंणी ज़ाँव, अरह् तेसी नाँष शे बंची ज़ाँव, जू लोगो की बुरी हिछ़ा के जाँणें ईयों संईसारी दे असो।


ईन्देंखे, हे प्यारे साथियों, जबे के तुँऐं ईनू बातों का भूर्षा थह्, तअ कोशिष करह् के तुँऐं शाँण्त्ति शे तिनके साम्णें निरदोष-बै-कसूर भेटे चैई,


ऐबे: जुण्जा तुँओं ठूकर लागणों अरह् रिड़णों शे बंचाऐ सको, अरह् आप्णी बड़ियाई के साम्णें खुशी-आँनन्द मंनाऐयों तुवों नीरदोष बंणाँणों ज़ूगा हों,


देखो, से बाद्ल़ो आरी आँणों वाल़े असो, अरह् ऐक नाँम आँख तिनू देख्ली, परह् जिन्ऐं तिनू भिने थिऐ, से भे तिनू देख्लें, अरह् संईसारी-धर्ती के बादे कुल़ो के आदमी रूऐयों आप्णी-आप्णी छ़ाती-हिकुड़े पिट्ले। ऐष्णों जरूर हंदों। आमीन!


जुण्जे दु:ख्ह ताँव झेल़्णें पड़ले, तिन्दा डरे ने। किन्देंखे के देखो, शैतान तुँओं मुँझ शे किऐ कय्दखाने दे पाँणें चहाँव जू तुँओं जाँच्चें-पर्खे ज़ाँव; अरह् तुँओं दष देसो तोड़ी कल़ेष भोग्णाँ पड़ो। पराँण देणों तोड़ी बिश्वाषी रंह्, तअ हाँव ताँव्खे जीवन को मुँकुट-ताज देऊँबा।


तुँऐं मेरे धीरज के बचन थाँबी थुऐ, ईन्देंखे हाँव भे ताँव र्पख्णों के बख्त्ते बंचाऐयों थंऊँबा, जू धर्ती गाशी रंहणों वाल़े र्पखोंदा अरह् बादी संईसारी गाशी आँणों वाल़ा असो।


ईन्देंखे हाँव ताँव्खे मंत्त-शीख देऊँ, के आगी दो भाड़ो अंदों सुन्नों मुँह कैई शो मोंले लो, के तू धनी-सैठ बंणी ज़ाऐ, अरह् चीट्टे खोट्णों करह् के बाँम्बियों ताँव आप्णें नाँगे-पंण की शर्मिंन्दगी ने हों, अरह् आप्णी आखी दा लाँणों वाल़ा शुरमा करह् के तेरे आगू देखिलो।


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan