13 هەر کارێگ تویەنم بکەم له ڕێ مەسیح که تویەنایی بەخشیده پێم.
عیسا وەت: «بەو!» ئمجا پتروس وه قایقەگه داوەزی و وه مل ئاوەگه چی کەفته ڕێ وەرەو لاێ عیسا.
ئەگەر وەناو مه نیشتەجێ بوین و کەڵامم وەناو ئیوه نیشتەجێ بود، هەر چی تواین، داوا بکێن که درێیده پێدان.
دوعا کەم تا وه پێ دەوڵەمەنی جەڵاڵ خوەێ بوەخشێده پێدان تا له ناخدانەو له ڕێ روح ئەیو وه هێز بوین و قەوەت بگرین،
دەس ئاخر، وەناو خوداوەند و وەناو قەوەتی که له هێز ئەیو تێد، وه هێزەو بوین.
وه گشت هێزێ که له تویەنایی پڕ جەڵاڵ ئەیو سەرچاوه گری وه هێزەو بوین تا وه خوەشی، بەردەوامی و سەور تەمام بیاشتوین و
سپاس خوداوەندمان مەسیح عیسا که وه مه تویەناێ داس و شایسەێ دڵنیایی وه حساو هاورد و وه خزمەت خوەێ هەڵوژارد.