و ئی بونه، هێوەتکەر کلیسا نەبایه وەناو زنەیی چشتێگ بیاشتوی که بوده بایس سەرزەنشتێ، شوی وەفادار یەێ ژن بود، هوشیار بود، وەسەرخوێا زاڵ بود، ئاوڕویدار و مێواندار بود و تویەناێ تالیم بیاشتوید؛
شێخ کلیسا نەبایه وەناو زنەیی چشتێگ بیاشتوی که بوده بایس سەرزەنشتێ، باێه شوی یەێ ژن بود، باێه مناڵیل با ئیمانێگ بیاشتوی که له هەر لەون بخت هەوسار بڕیا یا ملهوڕی دویر بون.
کردەوەدان وەناو بی ئیمانیل وه حرمەتەو بود تا وه ئیجوره وەختێگ که وه زد ئیوه قسیه کەن و ئویشن کردەوەدان خراوه، کاریل خاسدان بوینن و وەناو ڕوژی که خودا دوینن، جەڵاڵی بێەن.
وەلێ ئیوه نەتەوەێگ هەڵوژاریای و کاهنيلێگین که وێنەێ پادشا کاهنی کەن؛ ملەتێگ موقەدەسێگین و قەومێگین که مێلکان خود خوداین؛ تا سفەتیل بەرز ئەیو جار بێین که ئیوه له تیەریکی وەرەو نویر سەرسڕهاوەر خوەێ دەنگ کرد.
جا باره هویرد که له کوره کەفتیەسه خوار. توبه بکه و کاریلێگ وه جێ بار که له سەرەتا وه جێ هاوردیاید. ئەگەر نه تیەمه ئەڕا لاد و چراخدانەگەد له ئەوره که هەس، هەڵگرم، مەر ئیه که توبه بکێ.
بنوڕ، ئەوانه که له کەنیسەی شەیتانن و خوێان وه جویلەکە زانن وەلێ نیەن، بەڵکەم درو دەن، بنوڕ، وادارێان کەم تا بان و بکەفنه بان پاد و بفامن که مه دوسد داشتمه.