مُکاشفہ 18:2 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

² اُوں اُچی اواز ءچ ہکل ڈے تے آکھیا، ”ڈھے پِیا! عظیم شہر بابل ڈھے پِیا! او بدرُوحاں دا گھر بنڑ گِیا تے ہر بدرُوح دے راہنڑ دی جاہ تے ہر ناپاک تے مکرُوہ پکھیاں دے ٹِکنڑ دی جاہ تھی گِیا۔

مُکاشفہ 18:2 Iomraidhean Croise

مُکاشفہ 1:15

اُوندے پیر بٹھی ءچ تپائے ہوئے خالص پِتّل وانگُوں ہَن تے اُوندی اواز زور نال واہندے پانڑی وانگُوں ہئی۔

مُکاشفہ 10:3

تے اُچی اواز ءچ اِینویں بولیا جِینویں ببرشیر گجدے۔ جِیں ویلے او بولیا تاں نال نال گجکار دیاں سَت آوازاں سُنڑائی ڈِتیاں۔

مُکاشفہ 11:8

تے اُنہاں دیاں لاشاں اُوں وڈے شہر دیاں سڑکاں اُتے پئیاں راہسن جِینکُوں علامتی طور تے سدُوم تے مِصر دا ناں ڈِتا گئے۔ اُوں شہر ءچ ساڈا خُداوند وی صلیب اُتے چڑھایا گِیا ہا۔

مُکاشفہ 14:15

وَل ہیکل ءچوں ہِک بِیا فرشتہ نِکلیا تے بدّل اُتے بیٹھے ہوئے بندے کُوں اُچی اواز ءچ آکھیا جو ”آپنڑی ڈاتری چلا تے کپ۔ فصل کپنڑ دا ویلا آ گئے، کیوں جو زمین دی فصل پک گئی ہے۔“

مُکاشفہ 14:8

اُوندے بعد ہِک ڈُوجھا فرشتہ ایہ آدھا ہویا آیا جو ”ڈھے پِیا، او عظیم شہر بابل ڈھے پِیا جئیں آپنڑی حرام کاری تے مستی دا شراب ساریاں قوماں کُوں پِلائی۔“

مُکاشفہ 16:13

وَل مَیں اژدہے دے مُنہ کنُوں تے حیوان دے مُنہ کنُوں تے کُوڑے نبی دے مُنہ کنُوں ڈیڈراں دی شکل وانگُوں ترے ناپاک رُوحاں کُوں نِکلدے ڈِٹھا۔

مُکاشفہ 16:19

تے او عظیم شہر بابل پھٹ تے ترے ٹوٹے تھی گِیا تے قوماں دے شہر وی تباہ تھی گئے۔ اِینویں خُدا اُوں وڈے شہر بابل دیاں بُرائیاں یاد کیتیاں تاں جو اُونکُوں آپنڑے قہر دے شراب نال بھریا ہویا مُنگر پِلاوے۔

مُکاشفہ 17:18

تے جئیں عورت کُوں تَیں ڈِٹھے، او اُوہو عظیم شہر ہے جیہڑا زمین دے بادشاہاں اُتے حکُومت کریندے۔“

مُکاشفہ 17:5

اُوندے متھے اُتے ایہ راز آلا ناں لِکھیا ہا، ”عظیم شہر بابل، سبھ طوائفاں تے زمین دیاں مکرُوہ چیزاں دی ماء۔“

مُکاشفہ 18:10

تے اُوندا عذاب ڈیکھ تے ڈر کنُوں دُور وَنج کھڑسن تے اکھیسن ”افسوس! افسوس! عظیم شہر، زور آلے شہر بابل! صرف ہِک گھنٹے ءچ ای تیکُوں سزا مِل گئی۔“

مُکاشفہ 18:21

وَل ہِک بئے زور آور فرشتے وڈی چکّی دے پُڑ وانگُوں ہِک پتھر چاتا تے اُونکُوں سمندر ءچ ایہ آدھے ہوئے سَٹ ڈِتا جو ”بابل دا عظیم شہر وی اِینویں ای زور نال سٹیا ویسی تے وَل اُوندا کڈھائیں پتا نہ چلسی۔

مُکاشفہ 5:2

تے مَیں ہِک فرشتہ کُوں ڈِٹھا جیہڑا اُچی اواز نال ایہ آدھا پِیا ہا جو ”کوݨ اِنہاں مُہراں کُوں تروڑ تے اِیں طُومار کُوں کھولنڑ دے لائق ہے؟“