مُکاشفہ 14:2 - کِتاب مُقدّس سرائیکی ترجمہ

² وَل مَیں اسمان کنُوں ہِک ایجھی اواز سُنڑی جیہڑی زور نال واہندے پانڑی وانگُوں تے بجلی دی ہِک وڈی گجکار وانگُوں ہئی۔ تے ایہ اواز جیہڑی میں سُنڑی ہئی اِینویں ہئی جِینویں سِتار وجاوݨ آلے آپنڑے ساز وجیندے پئے ہووݨ۔

مُکاشفہ 14:2 Iomraidhean Croise

1کُرِنتھِیوں 13:1

جے مَیں اِنساناں تے فرشتیاں دیاں زباناں بولاں پر محبت نہ رکھاں تاں مَیں صرف ٹن ٹن کریندا گھنٹا یا جھن جھن کریندی جھانجھ ہاں۔

مُکاشفہ 1:10

خُداوند دے ڈینہہ میں رُوح القُدس دے اثر ءچ آ گِیا ہم تے مَیں آپنڑے پِچُھوں نرسِنگے جیہی ہِک اواز سُنڑی،

مُکاشفہ 1:15

اُوندے پیر بٹھی ءچ تپائے ہوئے خالص پِتّل وانگُوں ہَن تے اُوندی اواز زور نال واہندے پانڑی وانگُوں ہئی۔

مُکاشفہ 11:12

وَل اُنہاں کُوں اسمان کنُوں ہِک اُچی اواز سُنڑائی ڈِتی جیہڑی ایہ آدھی پئی ہئی جو ”اِتھاں اُتے آ ونجو۔“ تے او بدلاں اُتے سوار تھی تے دُشمنڑاں دے ڈیدھے ڈیدھے اسمان اُتے چلے گئے۔

مُکاشفہ 11:15

جِیں ویلے ستویں فرشتے آپنڑا نرسِنگا وجایا تاں اسمان کنُوں اُچیاں اوازاں آوݨ لگیاں جیہڑیاں ایہ آدھیاں پئیاں ہَن، ”دُنیا دی بادشاہی ساڈے خُداوند تے اُوندے مسیح دی تھی گئی ہے تے او ہمیشاں تئیں بادشاہی کریندا راہسی۔“

مُکاشفہ 15:2

وَل مَیں شیشے وانگُوں ہِک سمندر ڈِٹھا جیندے ءچ بھاہ رَلی پئی ہئی۔ اُوں شیشے دے سمندر دے کولھ او لوک کھڑے ہَن جیہڑے حیوان تے اُوندے بُت تے اُوندے ناں دے عدد اُتے غالب آئے ہَن۔ اُنہاں دے ہتھاں ءچ خُدا دے ڈِتے ہوئے سِتار ہَن۔

مُکاشفہ 18:22

سِتار وجاوݨ آلیاں، گاوݨ آلیاں، بانسری وجاوݨ آلیاں تے نرسِنگے وجاوݨ آلیاں دی اواز تیڈے ءچ ولا کڈھائیں سُنڑائی نہ ڈیسی۔ کوئی وی پیشہ ور تے کہیں وی قِسم دا کاریگر تیڈے ءچ کڈھائیں نہ مِلسی۔ تے چکّی دی اواز تیڈے ءچ کڈھائیں سُنڑائی نہ ڈیسی۔

مُکاشفہ 5:8

تے جِیں ویلے اُوں او طُومار گِھن گِھدا تاں او چارے جاندار تے او چوِّیہہ بزُرگ، لیلے دے سامنڑے سجدہ ءچ ڈھے پئے۔ اُنہاں ءچوں ہر ہِک دے کولھ ستار تے خوشبودار مصالحے نال بھرے سونے دے مُنگر ہَن۔ ایہ مُقدّساں دیاں دُعاواں ہِن۔

مُکاشفہ 6:1

وَل مَیں ڈِٹھا جو لیلے اُنہاں سَت مُہراں ءچوں ہِک مُہر کھولی۔ تے مَیں چارے جانداراں ءچوں ہِک کُوں گجکار جیہی اواز ءچ ایہ آدھے سُنڑیا جو ”آ!“

مُکاشفہ 8:7

جِیں ویلے پہلے فرشتے آپنڑا نرسِنگا وجایا تاں خون مِلے ہوئے ننڑاوے تے بھاہ پیدا تھئی جیہڑے زمین اُتے سَٹ ڈِتے گئے۔ اُوندے نال ہِک تِہائی زمین، ہِک تِہائی درخت تے ساری ساوی گھاہ سڑ گئی۔