9 بُڑبُڑ کیتے بغیر مہمان نوازی کرو۔
مُقدّساں دیاں ضرورتاں پُوریاں کرو، مہمان نوازی کریندے راہو۔
گِیُس، جیہڑا میڈی تے اِتھاں دی ساری کلیسیا دی مہمان نوازی کریندے، تُہاکُوں سلام آدھے۔ شہر دا خزانچی اِراستُس تے کوارتُس بِھرا تُہاکُوں سلام آدھے ہِن۔
ہر ہِک، دل ءچ جِتنا ڈیوݨ دا اِرادہ کیتے اُتنا ای ڈیوے، نہ ڈُکھی تھی تے، تے نہ مجبوری نال کیوں جو خُدا خوشی نال ڈیوݨ آلے کُوں پیار کریندے۔
تے ہر کم بغیر شکایت تے بحث دے کیتا کرو۔
اِیں واسطے نگہبان کُوں چاہیدے جو او بے اِلزام، ہِک ذال دا پایا، پرہیزگار، مُتّقی، شریف، مہمان نواز تے تعلیم ڈیوݨ دے قابل ہووے۔
بلکہ مہمان نواز، بھلائی نال محبت کرݨ آلا، مُتّقی، اِنصاف پسند، پاک تے آپنڑے نفس اُتے قابو رکھنڑ آلا ہووے۔
پر تیڈی اِجازت دے بغیر مَیں کُجھ کرݨ نئیں چاہندا تاں جو تیڈا نیک کم مجبوری نال نئیں بلکہ خوشی نال ہووے۔
تے بھلائی تے سخاوت کرݨ نہ بُھلائے کیوں جو خُدا ایجھیاں قُربانیاں کُوں پسند کریندے۔
مسافراں دی مہمان نوازی نہ بُھلو کیوں جو اِینویں کرݨ نال کُجھ لوکاں بے خبری ءچ فرشتیاں دی مہمان نوازی کیتی ہے۔
بِھراؤ! ہِک ڈُوجھے دی شکایت نہ کرو تاں جو تُہاڈی عدالت نہ تھیوے۔ ڈیکھو! مُنصف دروازے اُتے کھڑے۔
