2 Ed avennu dijunatu quaranta jorna, e quaranta notti, a la fini appi fami.
Lu ndumani poi riturnannu a la cità, appi fami.
Giacchì appi fami, e mi dastivu a manciari: appi siti, e mi dastivu a viviri: era furasteri, e m’ accugghistivu:
Giacchì appi fami, e nun mi dastivu a manciari: appi siti, e nun mi dastivu a viviri: