26 Crisciutu di poi lu lavuri, e fattu lu fruttu, cumpariu puru la zizzania.
Ma comu s’ addurmisceru l’ omini, vinni lu so nnimicu, e cci siminau di supra la zizzania mmenzu di lu frumentu, e si nni jiu.
E li servi di lu patri di famigghia avvicinatusi, cci dissiru: Signuri, nun siminasti bona simenza ntra lu to tirrenu? D’ unn’ è, ca cc’ è la zizzania?