Noa katha ańjomkete Abraham do otreye ombakʼena ar landawate mon monteye menkeda, “Enḍekhan sạrige mitʼ sae umerren haṛamren hopone hoyokʼa, ar uni are gel umerren maejiuakʼ kukhire!”
Unre am do mone monetem mena, ‘noko do okoeye janam akawạdińa? Iń do hoponkoń atʼletʼkote bạńjhi lekań hoylena; ariń sạṅgiń ocolena; iń doń ńir baṛaekan tahẽkana. Enḍekhan noko do okoeye ạsul haraketʼkoa? Iń ma coṅ eskargeń giḍi ocolen, menkhan noko? Noko do oka khonko hecʼakana?’ ”
Probhu Isore meneda, “E bạńjhi, one tisge gidrạ bam janam akatʼko, am do rạskạte sereńme; ar am okoe do tishõ bedon baṅ rakapʼ akatʼme, am do hulạsokʼme ar andoṛme; ente jãwãe menaetayicʼ khon bạgi giḍiyicʼren hopongeko saṅgegetaea.
Sara do gidrạ hoyokʼ reakʼ umer parom calaolentaere hõ biswạs iạtegeye bhạrti hoṛmolena, ente uni do biswạs tahẽkantaea, okoeye gokʼakawade uni doe pạtiạrgea mente.