12 Иисус ыараханнык өрө тыынан баран эппитэ: «Бу көлүөнэ дьикти бэлиэни тоҕо эрэйэрий? Кырдьыгы эһиэхэ этэбин: бу дьоҥҥо дьикти бэлиэ көрдөрүллүө суоҕа».
Онуоха сорох сокуонньуттар уонна фарисейдар Киниэхэ: «Үөрэтээччи! Эн биһиэхэ дьикти бэлиэни көрдөрүөххүн баҕарабыт», – диэбиттэрэ.
Хара санаалаах, содур көлүөнэ дьикти бэлиэни эрэйэр, ол гынан баран киниэхэ Иона бэлиэтиттэн атын бэлиэ бэриллиэ суоҕа». Уонна кинилэртэн баран хаалбыта.
Иисус кинилэр диэки уордайбыттыы көрөн баран, сүрэхтэрэ тыйыһыттан курутуйан, ол киһиэхэ: «Илиигин уун», – диэбитэ. Киһи уунаатын кытта, илиитэ, чөлүгэр түһэн атын илиитин курдук, буолбута.
Кинилэр итэҕэйбэттэрин Иисус сөҕөрө. Кини чугастааҕы дэриэбинэлэринэн сылдьан үөрэппитэ.
итиэннэ халлаан диэки көрөн туран, үөһэ тыынан баран: «Еффафа!» («Чөллөрүй!») – диэбитэ.
Итиэннэ кинилэртэн араҕан, эмиэ оҥочоҕо олорон уҥуор туораабыта.
«Оо, итэҕэлэ суох көлүөнэ! – диэбитэ Иисус кинилэргэ. – Хаһааҥҥа диэри эһигини кытта сылдьабын? Хаһааҥҥа диэри эһигини тулуйабын? Кинини Миэхэ аҕалыҥ».
Иисус Иерусалимҥа чугаһаан баран, куораты көрөн аһынан ытаабыта: