16 хайаҕыт эмэ «Чэ, эйэни кытта барыҥ, ичигэстик таҥна, үчүгэйдик аһыы-сии сылдьыҥ» диэн баран, аһыылларыгар ас, таҥналларыгар таҥас бэрсибэтэҕинэ, ити эппитэ туох туһалаах буолуой?
Онтон Иисус үөрэнээччилэрин ыҥыран ылан эппитэ: «Дьону аһынарым бэрт. Миигин кытта үс күн устата сырыттылар, аһыахтарын туох да астара суох. Аччык ыыталыахпын баҕарбаппын – суолга сэниэлэрэ эстиэ».
Мин аччык сырыттахпына, эһиги Миигин аһаппыккыт, утата сырыттахпына, утахпын ханнарбыккыт, кэлии киһи буолан кэлбиппэр дьиэҕитигэр киллэрбиккит;
Мин сыгынньах сырыттахпына, эһиги Миигин таҥыннарбыккыт, ыалдьыбыппар кэлэн ыарыылаабыккыт, хаайыыга сыттахпына, Миэхэ кэлэ сылдьыбыккыт“.
«Кыыһым, эйигин итэҕэлиҥ быыһаата, – диэбитэ Иисус. – Чэ, эйэни кытта дьиэлээ уонна аны итинник ыалдьыма».
Тапталгыт истиҥ буоллун; куһаҕантан тэйэ туттуҥ, үчүгэйи тутуһуҥ.
Мин маны дьаһайан буолбатах, атыттар кыһамньыларын кэпсээн эһиги тапталгыт төһө истиҥин тургутан көрөбүн.