A min se ngeia, male ratha saloingei hah amapa sûng renga an jôk paia, vokngei sûnga han an va lûta. Vokpâlngei hah anrêngin isângnik dôr an nia, anrêngin rôlsora an tânna, dîla an inchôma, an thi let zoi.
Pumapa tumo nang rin loia ânding loi rang? Tumo no roiinpuina phuong nuomloi rang? Nangma vai ke ânthieng ni ni. Namtinngei hong an ta male chubai nang mûk an tih, ni sintho adik ngei hah mi murdi'n an mu sikin.”
Ma iring parân minli ngei hah manthangei uruk an dôn paka, male anni ngei hah amit sipmat an nia, sûngtieng le pêntieng khom. Sûn le jân inngam loiin lâ an thoa: “Ânthieng, ânthieng, ânthieng, Pumapa Pathien Râtinchung, A om sai, a omtit, le a la hong om rangpu chu.”