Bo kale nipengro jilo ačhiľa baruno, peskre kanenca phares šunen a peskre jakha phandle andre, hoj te na dikhen, le kanenca te na šunen, le jilenca te na achaľon, hoj pes te na visaren a me len te na sasťarav avri.‘
Vašoda ľikeras pes rajikanes sar o manuša, save dživen dživese – na andro mulatišagi the andro pijiben; na andro lubipen the andro džungale veci; na andro vesekedišagi the andro hamišagos.
Soske tele dikhen mire obeti the dari, save prikazinďom te anel mire manušenge? Soske des tire čhaven bareder pačiv sar man a des lenge te chal ola nekfeder kotora mire manušengre obetendar?‘