روت 1:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ پس او با دو عروس خود برخاست تا از دیار موآب برگردد، زيرا که در دیار موآب شنيده بود که خداوند از قوم خود دیدار نموده، به آنها خوراک داده است.

هزارۀ نو

⁶ پس نَعومی با عروسانش برخاست تا از دیار موآب بازگردد، زیرا در دیار موآب شنیده بود که خداوند به یاری قوم آمده و بدانها خوراک داده است.

Persian Old Version

⁶ پس او با دو عروس خود برخاست تا از بلادموآب برگردد، زیرا که در بلاد موآب شنیده بودکه خداوند از قوم خود تفقد نموده، نان به ایشان داده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

^6-7 او تصمیم گرفت با دو عروسش به زادگاه خود یعنی سرزمین یهودا بازگردد، زیرا شنیده بود که خداوند به قوم خود برکت داده و محصول زمین دوباره فراوان شده است. اما وقتی به راه افتادند، تصمیم نعومی عوض شد

مژده برای عصر جدید

⁶ پس از مدّتی نعومی باخبر شد که خداوند قوم خود را با اعطای محصول خوب، برکت داده است. از این رو تصمیم گرفت به همراه دو عروس خود، موآب را ترک کند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ پس از مدّتی، نَعومی شنید که خداوند قوم خود را با اعطای محصول فراوان برکت داده است. او تصمیم گرفت به‌ همراه دو عروس خود، موآب را ترک کند.

روت 1:6 Iomraidhean Croise

پیدایش 21:1

و خداوند مطابق وعده خود، از سارا دیدار نمود و خداوند آنچه به سارا گفته بود، به جا آورد.

پیدایش 28:20

و یعقوب نذر کرده، گفت: «اگر خدا با من باشد، و مرا در این راه که می‌روم، محافظت کند و مرا نان دهد تا بخورم، و لباس تا بپوشم،

پیدایش 48:15

و یوسف را برکت داده، گفت: «خدایی که در حضور او پدرانم ابراهیم و اسحاق سالک می​بودند، خدایی که مرا از روز بودنم تا امروز شبانی کرده است،

پیدایش 50:25

و یوسف به قوم اسرائیل سوگند داده، گفت: «به یقین خدا از شما دیدار خواهد نمود، و استخوانهای مرا از اینجا خواهید برداشت.»

مزامیر 102:14

چونکه خادمان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

مزامیر 111:5

ترسندگان خود را روزی نیکو داده است. عهد خویش را به یاد خواهد داشت تا به ابد.

مزامیر 132:15

آذوقه آن را به راستی برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،

مزامیر 145:15

چشمان همگان منتظر تو می‌باشد و تو خوراک ایشان را در موسمش می‌دهی.

مزامیر 146:7

که مظلومان را دادرسی می‌کند؛ و گرسنگان را نان می‌بخشد. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد.

مزامیر 147:14

که حدود تو را امنیت می‌دهد و تو را از مغز گندم سیر می‌گرداند.

خروج 3:16

برو و مشايخ قوم اسرائیل را جمع کرده، به ایشان بگو: يهوه خدای پدران شما، خدای ابراهيم و اسحاق و يعقوب، به من آشکار شده، گفت: به یقین از شما و از آنچه به شما در مصر کرده‌اند، دیدار کرده‌ام،

خروج 4:31

و قوم ايمان آوردند. و چون شنيدند که خداوند از قوم اسرائیل دیدار نموده و به مصيبت ايشان نظر انداخته است، به روی در افتاده، سجده کردند.

امثال 30:8

بطالت و دروغ را از من دور کن، مرا نه فقر ده و نه دولت. به خوراکی که نصیب من باشد مرا بپرور،

اِشعیا 55:10

و چنانکه باران و برف از آسمان می‌بارد و به آنجا برنمی گردد، بلکه زمین را سیراب کرده، آن را بارور و برومند می‌سازد و برزگر را تخم و خورنده را نان می‌بخشد،

اِرمیا 29:10

«و حال خداوند می‌گوید: چون مدت هفتاد سال بابل سپری شود، من از شما دیدار خواهم نمود و سخنان نیکو را که برای شما گفتم، انجام خواهم داد؛ به اینکه شما را به این مکان باز خواهم آورد.

یوئیل 2:19

و خداوند قوم خود را قبول نموده، خواهد گفت: «اینک من گندم و شیره و روغن را برای شما می فرستم تا از آنها سیر شوید و شما را بار دیگر در میان قومها عار نخواهم ساخت.

صَفَنیا 2:7

ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود تا در آن بچرند. شبانگاهان در خانه‌های اَشقِلون خواهند خوابید، زیرا یهوه خدایشان از ایشان دیدار نموده، اسیران ایشان را باز خواهد آورد.

مَتّی 6:11

نان کفاف ما را امروز به ما بده.

لوقا 1:68

«خداوند خدای اسرائیل متبارک باد، زیرا از قوم خود تفقد نموده، برای ایشان رهایی فراهم کرد.

لوقا 19:44

و تو را و فرزندانت را در درون تو بر خاک خواهند افکند و در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت، زیرا که روزهای ملاقات خود را ندانستی.»

۱تیموتائوس 6:8

پس اگر خوراک و پوشاک داریم، به آنها قانع خواهیم بود.

۱پطرس 2:12

و کردار خود را در میان ملتها نیکو دارید تا در همان امری که شما را مثل بدکاران بد می‌گویند، از کارهای نیکوی شما که ببینند، در روز دیدار خدا را تمجید نمایند.

روت 1:5

و هر دوی ايشان مَحلون و کِليون نيز مردند، و آن زن از دو پسر و شوهر خود محروم ماند.

روت 1:7

نِعومی از مکانی که در آن ساکن بود، بيرون آمد و دو عروسش همراه وی بودند، و به راه روانه شدند تا به سرزمين يهودا مراجعت کنند.

۱سموئیل 2:21

و خداوند از حَنّا دیدار نمود، و حَنّا حامله شده، سه پسر و دو دختر زاييد. و آن پسر، سَموئيل، به حضور خداوند رشد می‌کرد.