مکاشفه 14:7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ و به صدای بلند می‌گوید: «از خدا بترسید و او را تمجید نمایید، زیرا که زمان داوری او رسیده است. پس او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌های آب را آفرید، پرستش کنید.»

هزارۀ نو

⁷ هم او به آواز بلند گفت: «از خدا بترسید و او را جلال دهید، زیرا که ساعت داوری او فرا رسیده است. او را بپرستید که آسمانها و زمین و دریا و چشمه‌ساران را او آفرید.»

Persian Old Version

⁷ و به آواز بلند میگوید: «از خدا بترسید واو را تمجید نمایید، زیرا که زمان داوری اورسیده است. پس او را که آسمان و زمین و دریا وچشمه های آب را آفرید، پرستش کنید.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ فرشته با صدای بلند می‌گفت: «از خدا بترسید و او را جلال دهید، زیرا وقت آن رسیده است که مردم را داوری کند. او را بپرستید که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌ها را آفریده است.»

مژده برای عصر جدید

⁷ او با صدایی بلند فریاد می‌زد: «از خدا بترسید و او را حمد گویید، زیرا كه ساعت داوری او آمده است. او را كه آسمان و زمین و دریا و چشمه‌‌ها را آفرید، پرستش نمایید.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ او با صدایی بلند فریاد می‌زد: «از خدا بترسید و او را حمد گویید، زیرا که ساعت داوری او فرارسیده است. او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه‌ها را آفرید، پرستش نمایید.»

مکاشفه 14:7 Iomraidhean Croise

پیدایش 22:12

گفت: «دست خود را بر پسر دراز مکن و به او هیچ مکن، زیرا که الان دانستم که تو از خدا می‌ترسی، چونکه پسر یگانه خود را از من دریغ نداشتی.»

نِحِمیا 9:6

تو به تنهایی یهوه هستی. تو فلک و آسمان آسمانها و تمامی لشکریان آنها را و زمین را و هر‌ چه بر آن است و دریاها را و هر‌ چه در آنها است، ساخته‌ای و تو همه اینها را حیات می‌بخشی و لشکریان آسمان تو را سجده می‌کنند.

مزامیر 115:15

شما مبارک خداوند هستید که آسمان و زمین را آفرید.

مزامیر 124:8

یاری ما به نام یَهوْه است، که آسمان و زمین را آفرید.

مزامیر 33:6

به کلام خداوند آسمانها سرشته شد و تمامی اجرام آنها به نفس دهان او.

مزامیر 36:1

نااطاعتی شریر در درون دل او می‌گوید: که ترس خدا در مقابل چشم او نیست.

مزامیر 89:7

خدا بی‌نهایت مهیب است در جماعت مقدّسان و ترسناک است بیش از آنانی که گرداگرد او هستند.

مزامیر 95:5

دریا از آن اوست؛ او آن را بساخت. دستهای وی خشکی را شکل بخشید.

خروج 20:11

زيرا که در شش روز، خداوند آسمان و زمين و دريا و آنچه را که در آنهاست بساخت و در روز هفتم آرامی گرفت. از اين سبب خداوند روز هفتم را مبارک خوانده، آن را تقديس نمود.

اِشعیا 40:3

صدای ندا کننده‌ای در بیابان، «راه خداوند را مهیا سازید و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید.

اِشعیا 40:6

صدایی می‌گوید: «ندا کن!» گفتم: «چه چیز را ندا کنم؟» تمامی بشر گیاه است و همگی زیبایی‌اش مثل گل صحرا.

اِشعیا 40:9

‌ای صَهیون که مژده می‌دهی، به کوه بلند برآی! و ‌ای اورشلیم که مژده می‌دهی، آوازت را با قوت بلند کن! آن را بلند کن و مترس و به شهرهای یهودا بگو که «اینک، خدای شما است!»

اِشعیا 42:12

برای خداوند جلال را توصیف نمایند و سپاس او را در سواحل دوردست بخوانند!

اِشعیا 44:23

‌ای آسمانها، ترنم نمایید، زیرا که خداوند این را کرده است! و ‌ای مکانهای پست زمین، فریاد برآورید و ‌ای کوه‌ها و جنگلها و هر درختی که در آنها باشد، بسرایید! زیرا خداوند یعقوب را فدیه کرده است و خویشتن را در اسرائیل تمجید خواهد نمود.»

اِشعیا 58:1

صدای خود را بلند کن و دریغ مدار و صدای خود را همچون شیپور بلند کرده، به قوم من تقصیر ایشان را و به خاندان یعقوب گناهان ایشان را اعلام نما.

اِرمیا 10:10

اما یهوه خدای حق است و او خدای زنده و پادشاه سرمدی می‌باشد. از خشم او زمین پریشان می‌شود و قومها قهر او را متحمل نتوانند شد.

حزقیال 7:2

«و تو، ‌ای پسر انسان، خداوند یهوه به سرزمین اسرائیل چنین می‌گوید: انتها! بر چهار گوشه زمین انتها رسیده است.

حزقیال 7:6

انتهایی می‌آید، انتهایی می‌آید و به ضد تو بیدار شده است. اینک، می‌آید.

دانیال 8:19

و گفت: «اینک من تو را از آنچه در آخر غضب واقع خواهد شد اطلاع می‌دهم، زیرا که انتها در زمان معین واقع خواهد شد.

هوشع 8:1

شیپور را به دهان خود بگذار! او مثل عقاب بر فراز خانه خداوند می‌آید، زیرا که از عهد من تجاوز نمودند و به شریعت من عصیان ورزیدند.

مَلاکی 2:2

یهوه صِبایوت می‌گوید که اگر نشنوید و آن را در دل خود جا ندهید تا اسم مرا حرمت نمایید، من بر شما لعنت خواهم فرستاد و بر برکات شما لعنت خواهم کرد، بلکه آنها را لعنت کرده‌ام، چونکه آن را در دل خود جا ندادید.

مَتّی 25:13

پس بیدار باشید زیرا که آن روز و ساعت را نمی‌دانید. (متّی 25‏:14‏-30)

لوقا 17:18

آیا هیچ‌‌کس یافت نمی‌شود که برگشته خدا را تمجید کند، جز این غریب؟»

اعمال رسولان 14:15

گفتند: «ای مردمان، چرا چنین می‌کنید؟ ما نیز انسان و صاحبان طبیعتی چون شما هستیم و به شما بشارت می‌دهیم که از این چیزهای باطل برگردید به سوی خدای زنده که آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنها است آفرید؛

یوشع 7:19

یوشَع به عَخان گفت: «ای پسر من، الان يهوه خدای اسرائيل را جلال بده و نزد او اعتراف نما و مرا خبر بده که چه کردی و از ما مخفی مدار.»

۱پطرس 4:7

لیکن انتهای همه ‌چیز نزدیک است. پس خرداندیش و برای دعا هشیار باشید.

مکاشفه 11:13

و در همان لحظه زلزله‌ای مهیب به وقوع پیوست که یک‌دهم از شهر منهدم گردید و هفت هزار نفر از زلزله هلاک شدند و باقی ماندگان ترسان گشته، خدای آسمان را تمجید کردند.

مکاشفه 11:18

و ملّتها خشمناک شدند و خشم تو آشکار گردید و زمان مردگان رسید تا بر ایشان داوری شود و تا خادمان خود یعنی انبیا و مقدّسان و ترسندگان نام خود را چه کوچک و چه بزرگ پاداش دهی و فاسد کنندگان زمین را از بین ببری.»

مکاشفه 15:4

کیست که از تو نترسد، ای خداوند، و کیست که نام تو را تمجید ننماید؟ زیرا که تو تنها قدّوس هستی و همه ملّتها آمده، در حضور تو پرستش خواهند کرد، زیرا که اعمال عادلانه تو آشکار گردیده است.

مکاشفه 16:9

و مردم به حرارت شدید سوخته شدند و به اسم آن خدا که بر این بلایا قدرت دارد، کفر گفتند و توبه نکردند تا او را تمجید نمایند.

مکاشفه 18:10

و از ترس عذابش دور ایستاده، خواهند گفت: «وای وای، ای شهر عظیم، ای بابل، شهر زورآور، زیرا که در یک ساعت مکافات تو آمد.»

مکاشفه 18:17

و هر ناخدا و تمامی جماعتی که بر کشتی‌ها می‌باشند و ملاحان و هر ‌که شغل دریا می‌کند، دور ایستاده،

مکاشفه 18:19

و خاک بر سر خود ریخته، گریان و ماتم‌کنان فریاد برآورده، می‌گفتند: «وای، وای بر آن شهر بزرگ که از آن هر ‌که در دریا صاحب کشتی بود، از ثروت او دولتمند گردید که در یک ساعت ویران گشت.

مکاشفه 19:5

و صدایی از تخت بیرون آمده، گفت: «حمد نمایید خدای ما را‌، ای تمامی خادمان او، و ترسندگان او، چه بزرگ و چه کوچک.»

مکاشفه 4:11

«ای خداوند خدای ما، سزاواری که جلال و حرمت و قوت را بیابی، زیرا که تو همهٔ موجودات را آفریده‌ای و تنها به ارادهٔ تو بودند و آفریده شدند.»

مکاشفه 4:9

و چون آن حیوانات جلال و تکریم و سپاس به آن تخت‌نشینی که تا به ابد زنده است، می‌خوانند،

مکاشفه 8:10

و چون فرشته سوّم نواخت، ناگاه ستاره‌ای عظیم، چون چراغی افروخته شده از آسمان آمد و بر یک سوّم نهرها و چشمه‌های آب افتاد.

۱سموئیل 6:5

پس تمثالهای دُملهای خود و تمثالهای موشهای خود را که زمين را خراب می‌کنند، بسازيد و خدای اسرائيل را جلال دهيد که شايد دست خود را از شما و از خدايان شما و از زمين شما بردارد.