نِحِمیا 2:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² و پادشاه مرا گفت: «روی تو چرا ملول است با آنکه بیمار نیستی؟ این غیر از ملالت دل، چیزی نیست.» پس من بی‌نهایت ترسان شدم.

هزارۀ نو

² پس پادشاه از من پرسید: «چرا رویت چنین ملول است، حال آنکه بیمار نیستی؟ این چیزی جز ملالت دل نیست.» آنگاه بسیار هراسان شدم،

Persian Old Version

² و پادشاه مرا گفت: «روی تو چرا ملول است با آنکه بیمار نیستی؟ این غیر از ملالت دل، چیزی نیست.» پس من بینهایت ترسان شدم.

مژده برای عصر جدید

² پس شاهنشاه از من پرسید: «چرا چهرهٔ تو اندوهگین است؟ تو بیمار نیستی، بدون شک از اندوه بزرگی رنج می‌بری.» آنگاه هراسان شدم

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² پس شاهنشاه از من پرسید: «چرا چهرۀ تو اندوهگین است؟ تو که بیمار نیستی؛ پس بدون شک از اندوه بزرگی رنج می‌بری.» آنگاه هراسان شدم

نِحِمیا 2:2 Iomraidhean Croise

پیدایش 40:7

پس، از خدمتگزاران فرعون، که با وی در زندان آقای او بودند، پرسیده، گفت: «امروز چرا روی شما غمگین است؟»

امثال 13:12

امیدی که در آن تأخیر باشد، باعث بیماری دل است، امّا رسیدن به مراد، درخت حیات می‌باشد.

امثال 15:13

دل ‌شادمان چهره را زینت می‌دهد، امّا از تلخی دل روح افسرده می‌شود.