میکاه 1:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ و کوه‌ها زیر او گداخته می‌شود، و دره‌ها شکافته می‌گردد، مثل موم پیش آتش و مثل آب که به سراشیبی ریخته شود.

هزارۀ نو

⁴ کوهها زیر او گداخته می‌شود، و درّه‌ها شکافته می‌گردد، همچون موم در برابر آتش، و مانند آبی که در سراشیبی ریخته شود.

Persian Old Version

⁴ و کوهها زیر او گداخته میشود و وادیها منشق میگردد، مثل موم پیش آتش و مثل آب که به نشیب ریخته شود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ کوهها در زیر پاهایش مثل موم آب می‌شوند و مانند سیل از بلندیها به دره سرازیر می‌گردند.

مژده برای عصر جدید

⁴ کوهها در زیر قدمهایش مانند موم آب می‌شوند و همچون سیل از بلندیها به دشتها سرازیر می‌گردند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ کو‌ه‌ها در زیر قدم‌هایش مانند موم آب می‌شوند و همچون سیل از بلندی‌ها به دشت‌ها سرازیر می‌گردند.

میکاه 1:4 Iomraidhean Croise

مزامیر 46:6

ملّتها نعره زدند و مملکتها سرنگون گردیدند. او صدای خود را داد. پس جهان گداخته گردید.

مزامیر 68:2

چنانکه دود پراکنده می‌شود، ایشان را پراکنده ساز، و چنانکه موم پیش آتش گداخته می‌شود، همچنان شریران به حضور خدا هلاک گردند.

مزامیر 97:5

کوه‌ها از حضور خداوند مثل موم گداخته می‌شود، از حضور خداوند تمامی جهان.

عاموس نبی 9:5

خداوند یهوه صِبایوت که زمین را لمس می‌کند و آن گداخته می‌گردد و همه ساکنانش ماتم می‌گیرند و تمامش مثل رود نیل طغیان می‌کند، و مانند نیل مصر فرو می‌نشیند؛

ناحوم 1:5

کوه‌ها از او پریشان و تپه​ها گداخته می‌شوند و جهان از حضور وی به لرزه درمی‌آید؛ جهان و تمامی ساکنانش.

حَبَقوق 3:10

کوه‌ها تو را دیدند و لرزان گشتند، و سیلاب ها جاری شد. ژرفا آواز خود را داد، و دستهای خویش را به بالا برافراشت.

حَبَقوق 3:6

او بایستاد و زمین را پیمود. او نظر افکند و قومها را پراکنده ساخت. کوه‌های ازلی در هم شکستند و تپه​های ابدی خم شدند. راههای او جاودانی است.

زَکریا 14:4

و در آن روز پایهای او بر کوه زیتون که از طرف مشرق به مقابل اورشلیم است، خواهد ایستاد و کوه زیتون در میانش از مشرق تا مغرب از هم جدا شده، دره بسیار عظیمی خواهد شد و نصف کوه به طرف شمال و نصف دیگرش به طرف جنوب حرکت خواهد کرد.

مکاشفه 20:11

و دیدم تخت بزرگ سفید و کسی را بر آن نشسته که از روی او آسمان و زمین گریخت و برای آنها جایی یافت نشد.

داوران 5:4

‌ای خداوند، وقتی که از سِعير بيرون آمدی، وقتی که از صحرای اِدوم پیش راندی، زمين پریشان شد و آسمان نيز قطره‌ها ريخت. و ابرها هم آبها بارانيد.