یوشع 7:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ یوشَع و مشايخ اسرائيل جامه خود را چاک زده، پيش صندوق خداوند تا شامگاه رو به زمين افتادند، و خاک به‌ سرهای خود پاشيدند.

هزارۀ نو

⁶ آنگاه یوشَع و همۀ مشایخ اسرائیل جامه از تن دریدند و در برابر صندوق خداوند تا شامگاه به رویْ بر زمین افتاده، خاک بر سرهای خود ریختند.

Persian Old Version

⁶ و یوشع و مشایخ اسرائیل جامه خود راچاک زده، پیش تابوت خداوند تا شام رو به زمین افتادند، و خاک بهسرهای خود پاشیدند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ پس یوشع و بزرگان اسرائیل از شدت ناراحتی جامه‌های خود را پاره کردند، خاک بر سر خود ریختند و تا غروب در برابر صندوق عهد خداوند به خاک افتادند.

مژده برای عصر جدید

⁶ یوشع و رهبران اسرائیل لباس خود را پاره کرده تا شام در برابر صندوق پیمان خداوند به خاک افتادند و خاک بر سر خود ریختند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ یوشع و رهبران اسرائیل لباس خود را دریدند و تا شام در برابر صندوق پیمان خداوند به خاک افتاده خاک بر سَرخود ریختند.

یوشع 7:6 Iomraidhean Croise

پیدایش 37:29

و رِئوبین چون به ‌سر چاه برگشت و دید که یوسف در چاه نیست، لباس خود را چاک زد

پیدایش 37:34

و یعقوب لباس خود را پاره کرده، پلاس در بر کرد و روزهای بسیار برای پسر خود ماتم گرفت.

۲سموئیل 1:11

آنگاه داوود جامه خود را گرفته، آن را دريد و تمامی کسانی که همراهش بودند، چنين کردند.

۲سموئیل 1:12

و برای شائول و پسرش يوناتان، و برای قوم خداوند و خاندان اسرائيل ماتم گرفتند و گريه کردند و تا شام روزه داشتند، زيرا که به دم شمشير افتاده بودند.

۲سموئیل 1:2

و در روز سوم ناگاه شخصی از نزد شائول با لباس دريده و خاک بر سرش ريخته از لشکر آمد، و چون نزد داوود رسيد، به زمين افتاده، تعظيم نمود.

۲سموئیل 12:16

پس داوود از خدا برای کودک خواهش نمود و روزه گرفت و داخل شده، تمامی شب بر روی زمين خوابيد.

۲سموئیل 13:19

و تامار خاکستر بر سر خود ريخته، و جامه رنگارنگ که در برش بود، دريده، و دست خود را بر سر گذارده، روانه شد. و چون می‌رفت، به صدای بلند می‌گریست.

۲سموئیل 13:31

پس پادشاه برخاسته، جامه خود را دريد و به روی زمين دراز شد و تمامی خادمانش با جامه دريده در اطرافش ايستاده بودند.

۲پادشاهان 22:11

پس چون پادشاه سخنان کتاب تورات را شنید، لباس خود را درید.

۲تواریخ 34:19

و چون پادشاه سخنان تورات را شنید، لباس خود را درید.

عِزرا 10:1

پس چون عِزرا دعا و اعتراف می‌نمود و گریه‌کنان پیش خانه خدا رو به زمین نهاده بود، گروه بسیار عظیمی از مردان و زنان و کودکان اسرائیل نزد او جمع شدند، زیرا قوم زارزار می‌گریستند.

نِحِمیا 9:1

و در روز بیست و چهارم این ماه، قوم اسرائیل روزه‌دار و پلاس در بر و خاک بر سر جمع شدند.

اِستر 4:1

و چون مُردِخای از هر آنچه شده بود اطلاع یافت، جامه خود را دریده، پلاس و خاکستر در بر کرد و به میان شهر بیرون رفته، به صدای بلند فریاد تلخ برآورد.

اِستر 4:3

و در هر ولایتی که امر و فرمان پادشاه به آن رسید، یهودیان را ماتم بزرگی همراه با روزه و گریه و نوحه گری بود و بسیاری در پلاس و خاکستر خوابیدند.

ایّوب 1:20

آنگاه ایوب برخاسته، جامه خود را چاک زد و سر خود را تراشید و به زمین افتاده، سجده کرد

ایّوب 2:12

و چون از دور او را دیدند، نشناختند. صدای خود را بلند نموده، گریستند و هر یک جامه خود را چاک زده، خاک به هوا افشانده, بر سر خود ریختند.

ایّوب 42:6

از این جهت از خویشتن کراهت دارم و در خاک و خاکستر توبه می‌نمایم.»

سوگنامه 2:10

مشایخ دختر صَهیون بر زمین نشسته، خاموش می‌باشند، و خاک بر سر افشانده، پلاس می‌پوشند. و دوشیزگان اورشلیم سر خود را به سوی زمین می‌افکنند.

اعداد 14:6

و یوشَع پسر نون و کاليب پسر يِفُنّه که از جاسوسان زمين بودند، لباس خود را دريدند.

اعداد 16:22

پس ايشان به روی در‌ افتاده، گفتند: «ای خدا که خدای روحهای تمام بشر هستی، آيا يک نفر گناه ورزد و بر تمام جماعت غضبناک شوي؟»

اعداد 16:45

«از ميان اين جماعت دور شويد تا ايشان را ناگهان هلاک سازم.» و ايشان به روی خود در افتادند.

اعمال رسولان 14:14

امّا چون آن دو رسول یعنی بَرنابا و پولُس شنیدند، لباسهای خود را دریده، در میان مردم افتادند و ندا کرده،

یوشع 7:7

و یوشَع گفت: «آه‌ ای خداوند يهوه برای چه اين قوم را از اُردن عبور دادی تا ما را به ‌دست اَموريان تسليم کرده، ما را هلاک کنی؟ کاش راضی شده بوديم که به آن طرف اُردن بمانيم.

مکاشفه 18:19

و خاک بر سر خود ریخته، گریان و ماتم‌کنان فریاد برآورده، می‌گفتند: «وای، وای بر آن شهر بزرگ که از آن هر ‌که در دریا صاحب کشتی بود، از ثروت او دولتمند گردید که در یک ساعت ویران گشت.

داوران 11:35

و چون او را ديد، لباس خود را دريده، گفت: «آه‌، ای دختر من، مرا بسيار ذليل کردی و تو يکی از آزارندگان من شدی، زيرا دهان خود را به خداوند باز نموده‌ام و نمی‌توانم برگردم.»

داوران 20:23

و قوم اسرائیل برآمده، به حضور خداوند تا شام گريه کردند و از خداوند مشورت خواسته، گفتند: «آيا بار ديگر نزديک بشوم تا با برادران خود پسران بِنيامين جنگ نمايم؟» خداوند گفت: «به مقابله ايشان برآييد.»

داوران 20:26

آنگاه تمامی قوم اسرائیل، يعنی تمامی قوم برآمده، به بِیت‌ئیل رفتند و گريه کرده، در آنجا به حضور خداوند توقف نمودند. و آن روز را تا شام روزه داشته، قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های سلامتی به حضور خداوند تقدیم کردند.

داوران 21:2

و قوم به بِیت‌ئیل آمده، در آنجا به حضور خدا تا شامگاه نشستند و صدای خود را بلند کرده، زارزار بگريستند.

۱سموئیل 4:12

و مردی بِنيامينی از لشکر دويده، در همان روز با لباس دريده و خاک بر سر ريخته، به شيلوه آمد.