یونس 2:7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ چون جان من در درونم بی‌تاب شد، خداوند را به یاد آوردم و دعای من نزد تو به معبد مقدست رسید.

هزارۀ نو

⁷ چون جانم در اندرونم بی‌هوش می‌شد، خداوند را یاد کردم؛ دعایم به درگاه تو بلند شد و به معبد مقدس تو رسید.

Persian Old Version

⁷ چون جان من در اندرونم بیتاب شد، خداوند را بیاد آوردم و دعای من نزدتو به هیکل قدست رسید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ «وقتی که تمام امید خود را از دست داده بودم، بار دیگر تو را ای خداوند به یاد آوردم و دعای قلب من در خانهٔ مقدّست به حضور تو رسید.

مژده برای عصر جدید

⁷ وقتی در حال مرگ بودم، به نزد تو، ای خداوند دعا کردم و دعای من به پیشگاه مقدّس تو رسید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ وقتی در حال مرگ بودم، نزد تو، ای خداوند، دعا کردم و دعای من به پیشگاه مقدّس تو رسید.

یونس 2:7 Iomraidhean Croise

۲تواریخ 30:27

پس لاویان کاهن برخاسته، قوم را برکت دادند و صدای ایشان قبول گردید و دعای ایشان به مسکن قُدس او به آسمان رسید.

مزامیر 11:4

خداوند در معبد قدس خود است و تخت خداوند در آسمان. چشمان او می‌نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می‌آزماید.

مزامیر 142:3

وقتی که روح من در من مدهوش می‌شود. پس تو طریقت مرا دانسته‌ای. در راهی که می‌روم، دام برای من پنهان کرده‌اند.

مزامیر 143:5

دوران قدیم را به یاد می‌آورم. در همه کارهای تو تفکّر نموده، در کارهای دست تو دقت می‌کنم.

مزامیر 18:6

در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش فریاد نمودم. او صدای مرا از معبد خود شنید و فریاد من به حضورش، به گوش وی رسید.

مزامیر 20:7

اینان ارابه‌ها را و آنان اسبها را، امّا ما بر نام یَهوْه خدای خود توکل خواهیم نمود.

مزامیر 22:14

مثل آب ریخته شده‌ام. و همه استخوانهایم از هم گسیخته. دلم مثل موم گردیده، در درونم گداخته شده است.

مزامیر 27:13

بر این باورم که نیکویی خداوند را در زمین زندگان خواهم دید.

مزامیر 42:11

‌ای جان من چرا خم شده و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امید دار، زیرا که او را باز حمد خواهم گفت، که نجات روی من و خدای من است.

مزامیر 42:5

‌ای جان من، چرا خم شده‌ای و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ بر خدا امید دار زیرا که او را برای نجات خود باز حمد خواهم گفت.

مزامیر 43:5

‌ای جان من، چرا خم شده‌ای؟ و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ امید بر خدا دار. زیرا که او را باز حمد خواهم گفت، که نجات روی من و خدای من است.

مزامیر 65:4

خوشا به حال کسی ‌که او را برگزیده، و نزدیک خود ساخته‌ای تا به درگاههای تو ساکن شود. از نیکویی خانه تو سیر خواهیم شد و از قدوسیّت معبد تو.

اِشعیا 38:17

اینک تلخی سخت من باعث سلامتی من شد. از راه لطف جانم را از چاه هلاکت برآوردی، زیرا که تمامی گناهانم را به پشت سر خود انداختی.

اِشعیا 50:10

کیست از شما که از خداوند می‌ترسد و صدای بنده او را می‌شنود؟ هر که در ظلمت گام بردارد و روشنایی ندارد، او به اسم یهوه توکل نماید و به خدای خویش اعتماد بکند.

یونس 2:4

و گفتم: ”از چشم تو افتادم. لیکن معبد قُدس تو را باز خواهم دید.“

میکاه 1:2

‌ای تمامی قومها بشنوید، و ‌ای زمین و هر‌ چه در آن است، گوش بدهید، و خداوند یهوه، یعنی خداوند از معبد مقدسش بر شما شاهد باشد.

حَبَقوق 2:20

اما خداوند در معبد مقدس خویش است، پس تمامی جهان به حضور وی خاموش باشد.»

عبرانیان 12:3

پس تفکّر کنید در او که متحمّل چنین مخالفتی بود که از گناهکاران به او پدید آمد، مبادا در جانهای خود ضعف کرده، خسته شوید.

۱سموئیل 30:6

داوود بسيار پریشان بود، زيرا که قوم می‌گفتند که او را سنگسار کنند، چون جان تمامی قوم هر يک برای پسران و دختران خويش بسيار تلخ شده بود. اما داوود خويشتن را از يهوه، خدای خود، تقويت نمود.