اِرمیا 8:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ من گوش خود را فرا داشته، شنیدم، اما به راستی صحبت ننمودند، و کسی از شرارت خویش توبه نکرده و نگفته است: ”چه کرده‌ام؟“ بلکه هر یک مثل اسبی که به جنگ می‌دود، به راه خود بازگشت می‌کند.

هزارۀ نو

⁶ من به‌دقّت گوش فرا دادم، اما ایشان به‌درستی سخن نمی‌گویند؛ هیچ‌یک از شرارت خویش توبه نمی‌کند، و نمی‌گوید: ”چه کرده‌‌ام؟“ بلکه هر یک همچون اسبی که به جنگ می‌تازد، به راه خود می‌رود.

Persian Old Version

⁶ من گوش خود را فرا داشته، شنیدم اما براستی تکلم ننمودند و کسی از شرارت خویش توبه نکرده و نگفته است چه کردهام بلکه هر یک مثل اسبی که به جنگ میدود به راه خودرجوع میکند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ به گفتگوی آنها گوش دادم، ولی یک حرف راست نشنیدم! هیچ‌کس از گناهش پشیمان نیست؟ هیچ‌کس نمی‌گوید: ”چه کار زشتی مرتکب شده‌ام؟“ بلکه مثل اسبی که با سرعت به میدان جنگ می‌رود، همه با شتاب به سوی راههای گناه‌آلودشان می‌روند!

مژده برای عصر جدید

⁶ من با دقّت گوش دادم، ولی شما حقیقت را نگفتید. هیچ‌یک از شما از شرارت خود پشیمان نیست. حتّی یک نفر از شما نپرسیده 'من چه اشتباهی کرده‌ام' مثل اسبی که با سرعت به سوی میدان جنگ می‌رود، هرکس راه خود را دنبال می‌کند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ من با‌دقّت گوش دادم، ولی شما حقیقت را نگفتید. هیچ‌یک از شما از شرارت خود پشیمان نیست. حتّی یک نفر از شما نپرسیده 'من چه اشتباهی کرده‌ام؟' مثل اسبی که با سرعت به‌سوی میدان جنگ می‌رود، هر‌کس راه خود را دنبال می‌کند.

اِرمیا 8:6 Iomraidhean Croise

ایّوب 10:2

به خدا می‌گویم: مرا محکوم مساز، مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟

ایّوب 34:31

لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: ”سزا یافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید.

ایّوب 34:32

و آنچه را که نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم بار دیگر نخواهم نمود؟“

مزامیر 14:2

خداوند از آسمان بر فرزندان آدم نظر انداخت تا ببیند که آیا فهیم و خواستار خدایی هست؟

اِشعیا 30:18

و از این سبب خداوند انتظار می‌کشد تا بر شما شفقت نماید و از این سبب برمی‌خیزد تا بر شما ترحم فرماید. چونکه یهوه خدای انصاف است. خوشا به حال همگانی که منتظر او باشند.

اِشعیا 57:17

به خاطر گناه طمع وی غضبناک شده، او را زدم، روی خود را مخفی ساخته، خشم نمودم و او به راه دل خود رو گردانیده، برفت.

اِشعیا 59:16

و او دید که کسی نبود و تعجب نمود که شفاعت کننده‌ای وجود نداشت. از این جهت بازوی وی برای او نجات آورد و عدالت او وی را دستگیری نمود.

اِرمیا 23:25

«سخنان انبیا را که به اسم من به دروغ نبوت کردند، شنیدم که گفتند: ”خواب دیدم! خواب دیدم!“

اِرمیا 3:5

آیا تا به ابد خشمگین خواهد بود؟ آیا آن را تا به آخر نگاه خواهد داشت؟ اینک این را گفتی، اما کارهای بد را به جا آورده، کامیاب شدی.»

اِرمیا 5:1

در کوچه‌های اورشلیم گردش کرده، ببینید و بفهمید، و در چهارسوهایش تفتیش نمایید که آیا کسی را که به انصاف عمل نماید، و خواستار راستی باشد، توانید یافت تا من آن را بیامرزم؟

حزقیال 18:28

از آنجا که متوجه شد و از تمامی تقصیرهایی که کرده بود، بازگشت نمود، به یقین زنده خواهد ماند و نخواهد مرد.

حزقیال 22:30

و من در میان ایشان کسی را جُستم که دیوار را بنا نماید و برای این سرزمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را ویران نسازم، اما کسی را نیافتم!

دانیال 9:11

و تمامی اسرائیل از شریعت تو تجاوز نموده و رویگردان شده، به صدای تو گوش نگرفته‌اند، از این رو لعنت و سوگندی که در تورات موسی خادم خدا نوشته شده است، بر ما نازل گردیده، چونکه به او گناه ورزیده‌ایم.

میکاه 7:2

مرد متقی از جهان نابود شده، و راست کردار از میان آدمیان محو گردیده است. جمع ایشان برای خون کمین می‌گذارند، و یکدیگر را به دام، صید می‌نمایند.

صَفَنیا 3:7

گفتم: «کاش که از من می‌ترسیدی و تنبیه را می‌پذیرفتی. تا آنکه مسکنت نابود نمی شد، مطابق هر ‌آنچه تعیین نموده بودم.» لیکن ایشان صبح زود برخاسته، کارهای خود را فاسد گردانیدند.

حَجَّی 1:5

پس حال یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: دل خود را به راههای خویش مشغول سازید!

حَجَّی 1:7

پس یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: دل خود را به راههای خود مشغول سازید!

مَلاکی 3:16

آنگاه ترسندگان خداوند با یکدیگر گفتگو کردند و خداوند گوش گرفته، ایشان را گوش نمود و کتاب یادبود به جهت ترسندگان خداوند و به جهت آنانی که اسم او را عزیز داشتند، نوشته شد.

۲پطرس 3:9

خداوند در وعدهٔ خود تأخیر نمی‌نماید چنانکه بعضی تأخیر می‌پندارند، بلکه بر شما تحمّل می‌نماید چون نمی‌خواهد که کسی هلاک گردد، بلکه همه به توبه گرایند.

مکاشفه 9:20

و سایر مردم که به این بلایا کشته نگشتند، از اعمال دستهای خود توبه نکردند تا آنکه عبادت دیوها و بتهای طلا و نقره و برنج و سنگ و چوب را که توان دیدن و شنیدن و راه رفتن ندارند، ترک کنند؛