اِرمیا 7:19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁹ اما خداوند می‌گوید: آیا مرا خشمگین می‌سازند؟ نه، بلکه به خویشتن زیان می‌رسانند تا رویهای خود را رسوا سازند.

هزارۀ نو

¹⁹ خداوند می‌فرماید، آیا خشم مرا برمی‌انگیزند؟ آیا به خود زیان نمی‌رسانند تا رسوا شوند؟

Persian Old Version

¹⁹ اما خداوند میگوید آیا مرامتغیر میسازند؟ نی بلکه خویشتن را تا رویهای خود را رسوا سازند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁹ آیا این کارها، به من لطمه می‌زنند؟ بیشتر از همه به خودشان ضرر می‌رسانند و خودشان را رسوا می‌کنند.

مژده برای عصر جدید

¹⁹ امّا، آیا واقعاً این کارهای آنها به من آزار می‌رساند؟ نه، آنها فقط خودشان را می‌آزارند و رسوا می‌کنند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁹ امّا، آیا واقعاً این کارهای آن‌ها به من آزار می‌رساند؟ نه، آن‌ها فقط خودشان را می‌آزارند و رسوا می‌کنند.

اِرمیا 7:19 Iomraidhean Croise

عِزرا 9:7

ما از دوران پدران خود تا امروز مرتکب تقصیرهای عظیم شده‌ایم و ما و پادشاهان و کاهنان ما به خاطر گناهان خویش، به ‌دست پادشاهان بیگانه به شمشیر و اسیری و تاراج و رسوایی تسلیم گردیده‌ایم، چنانکه امروز شده است.

ایّوب 35:6

اگر گناه کردی به او چه رسانیدی؟ و اگر تقصیرهای تو بسیار شد, برای وی چه کردی؟

اِشعیا 1:20

اما اگر خودداری نموده، سرکشی کنید، شمشیر شما را خواهد خورد، زیرا که دهان خداوند چنین می‌گوید.»

اِشعیا 1:24

بنابراین، خداوند، یهوه صِبایوت، قدیر اسرائیل می‌گوید: به یقین از خصمان خود استراحت خواهم یافت و از دشمنان خویش انتقام خواهم کشید.

اِشعیا 45:16

تمامی ایشان خجل و رسوا خواهند شد و آنانی که بتها می‌سازند، با هم به رسوایی خواهند رفت.

اِرمیا 15:9

زاینده هفت نوزاد زبون شده، جان بداد، و آفتاب او که هنوز روز باقی بود، غروب کرد و او خجل و رسوا گردید. خداوند می‌گوید: من بقیه ایشان را، پیش روی دشمنان ایشان، به شمشیر خواهم سپرد.»

اِرمیا 2:17

آیا این را خود بر خویشتن وارد نیاوردی، چونکه یهوه خدای خود را حینی که تو را رهبری می‌نمود، ترک کردی؟

اِرمیا 2:19

خداوند یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: «شرارت تو، تو را تنبیه کرده و گمراهی تو، تو را توبیخ نموده است. پس بدان و ببین که این امر زشت و تلخ است که یهوه خدای خود را ترک نمودی و ترس من در تو نیست.

اِرمیا 20:11

لیکن خداوند با من مثل جنگاور مهیب است، از این جهت ستمکاران من خواهند افتاد و غالب نخواهند آمد. و چونکه به فهم رفتار ننمودند، بی‌نهایت خجل خواهند گردید؛ به رسوایی ابدی که هرگز فراموش نخواهد شد.

اِرمیا 22:22

باد تمامی شبانانت را خواهد چرانید و دوستانت به اسیری خواهند رفت. پس در آن وقت به خاطر تمامی شرارتت، خجل و رسوا خواهی شد.

اِرمیا 25:7

اما خداوند می‌گوید: «مرا اطاعت ننمودید بلکه خشم مرا به کارهای دستهای خویش برای بلای خود به هیجان آوردید.»

اِرمیا 3:25

در خجالت خود می‌خوابیم و رسوایی ما، ما را می پوشاند زیرا که هم ما و هم پدران ما از کودکی خود تا امروز به یهوه خدای خویش گناه ورزیده و صدای یهوه خدای خویش را نشنیده‌ایم.»

اِرمیا 44:3

به خاطر شرارتی که کردند و خشم مرا برافروختند از اینکه رفته، بخور‌ سوزانیدند و خدایان غیر را که نه ایشان و نه شما و نه پدران شما آنها را شناخته بودید، عبادت نمودند.

اِرمیا 8:19

اینک صدای التماس دختر قوم من از سرزمین دور می‌آید که: «آیا خداوند در صَهیون نیست؟ مگر پادشاهش در آن نیست؟ پس چرا خشم مرا به بتهای خود و خدایان بیگانه برافروختند؟»

اِرمیا 9:19

زیرا که آواز نوحه گری از صَهیون شنیده می‌شود که ”چگونه غارت شدیم! چه بسیار خجل گردیدیم، چونکه سرزمین را ترک کردیم و مسکنهای ما، ما را بیرون انداخته‌اند.“»

حزقیال 16:26

و با همسایگان خود پسران مصر که شهوتران هستند، زنا نمودی و زناکاری خود را افزوده، خشم مرا برافروختی.

۱قرنتیان 10:22

آیا خداوند را به غیرت می‌آوریم، یا از او تواناتر می‌باشیم؟

تثنیه 32:16

او را به خدايان غريب به غيرت آوردند. و خشم او را به اعمال زشت شعله‌ور کردند.