اِرمیا 51:9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ بابل را معالجه نمودیم، اما شفا نپذیرفت. پس آن را ترک کنید، و هر کدام از ما به سرزمین خود برویم، زیرا که داوری آن به آسمانها رسیده و به اوج آسمانها بلند شده است.

هزارۀ نو

⁹ خواستیم بابِل را درمان کنیم، اما شفا نمی‌پذیرفت. پس ترکش کنید؛ بیایید هر یک به موطن خود بازگردیم، زیرا که محکومیتش سر به فلک کشیده، و تا به آسمانها رسیده است.

Persian Old Version

⁹ بابل را معالجه نمودیم اما شفا نپذیرفت. پس آن را ترک کنید و هر کدام از ما به زمین خودبرویم زیرا که داوری آن به آسمانها رسیده و به افلاک بلند شده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ بیگانگانی که در بابِل ساکنند، می‌گویند: ”ما خواستیم به او کمک کنیم، اما نتوانستیم. اکنون دیگر هیچ چیز نمی‌تواند نجاتش بدهد. پس او را به حال خودش بگذاریم و به وطنمان برگردیم، چون این خداست که او را مجازات می‌کند.“

مژده برای عصر جدید

⁹ بیگانگانی که در آنجا زندگی می‌کنند گفته‌اند: 'ما کوشیدیم به بابل کمک کنیم امّا دیگر خیلی دیر شده بود. بیایید اکنون اینجا را ترک کنیم و به وطن خود بازگردیم. خداوند با تمام قدرت خود بابل را مجازات کرده و آن را کاملاً ویران ساخته است.'»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ بیگانگانی که در آنجا زندگی می‌کنند، گفته‌اند، 'ما کوشیدیم به بابِل کمک کنیم، امّا دیگر خیلی دیر شده بود. بیایید اکنون اینجا را ترک کنیم و به وطن خود بازگردیم. خداوند با تمام قدرت خود بابِل را مجازات کرده آن‌ را کاملاً ویران ساخته است.'»

اِرمیا 51:9 Iomraidhean Croise

۲تواریخ 28:9

و در آنجا یکی از انبیای خداوند که عودید نام داشت، به استقبال لشکری که به سامره برمی‌گشتند آمده، به ایشان گفت: «اینک از این جهت که یهوه خدای پدران شما بر یهودا غضبناک می‌باشد، ایشان را به ‌دست شما تسلیم نمود و شما ایشان را با غضبی که به آسمان رسیده است، کشتید.

عِزرا 9:6

و گفتم: «ای خدای من، خجالت دارم و از بلند کردن روی خود به سوی تو، ای خدایم، شرم دارم، زیرا گناهان ما از سرمان گذشته و تقصیرهای ما سر به فلک زده است.

اِشعیا 13:14

هر کس همچون آهوی رانده شده و مانند گله‌ای که کسی آن را جمع نکند، خواهند بود. و هر کس به سوی قوم خود توجه خواهد نمود و هر شخص به زمین خویش فرار خواهد کرد.

اِشعیا 47:15

آنانی که از ایشان مشقت کشیدی، برای تو چنین خواهند شد و آنانی که از کودکی با تو تجارت می‌کردند، هر کس به جای خود آواره خواهد گردید و کسی ‌که تو را رهایی دهد، نخواهد بود.

اِرمیا 46:16

بسیاری را لغزانیده است و ایشان بر یکدیگر می‌افتند، و می‌گویند: ”برخیزید و از شمشیر برّان نزد قوم خود و به سرزمین زادگاه خویش برگردیم.

اِرمیا 46:21

سپاهیانِ به مزد گرفته او، در میانش مثل گوساله‌های چاق می‌باشند. زیرا که ایشان نیز روی برگردانده، با هم فرار می کنند و نمی‌ایستند. چونکه روز هلاکت ایشان و وقت مجازات ایشان بر ایشان رسیده است.

اِرمیا 50:16

و از بابل، برزگران و آنانی را که داس را در زمان درو به کار می‌برند، ریشه​کن سازید. و از ترس شمشیر برنده هر کس به سوی قوم خود توجه نماید و هر کس به سرزمین خویش بگریزد.

اِرمیا 8:20

«موسم محصول گذشت و تابستان تمام شد و ما نجات نیافتیم!»

هوشع 7:13

وای بر ایشان، زیرا که از من فرار کردند. هلاکت بر ایشان باد! زیرا که به من عصیان ورزیدند. اگر‌چه من ایشان را فدیه دادم، لیکن به ضد من دروغ گفتند.

مکاشفه 18:4

و صدایی دیگر از آسمان شنیدم که می‌گفت: «ای قوم من، از میان او بیرون آیید، مبادا در گناهانش شریک شده، از بلاهایش بهره‌مند شوید.

مکاشفه 18:5

زیرا گناهانش تا به فلک رسیده و خدا ظلمهایش را به یاد آورده است.