اِرمیا 5:22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده22 خداوند می گوید: آیا از من نمی ترسید؟ آیا از حضور من نمیلرزید؟ من دانههای شن را بر دریا حد گذاشتهام، که از آن نتواند گذشت، و اگرچه امواجش متلاطم شود، غالب نخواهد آمد و هرچند شورش نماید، اما از آن تجاوز نمیتواند کرد. Faic an caibideilهزارۀ نو22 خداوند میفرماید: آیا از من نمیترسید؟ آیا در حضور من نمیلرزید؟ من دانههای شن را بر دریا حد قرار دادم، سدی دائمی که از آن نتواند گذشت. اگرچه امواجش به تلاطم آید، غلبه نتواند یافت؛ و هرچند به خروش آید، از آن تجاوز نتواند کرد. Faic an caibideilPersian Old Version22 خداوندمی گوید آیا از من نمی ترسید و آیا از حضور من نمی لرزید که ریگ را به قانون جاودانی، حد دریاگذاشتهام که از آن نتواند گذشت و اگرچه امواجش متلاطم شود غالب نخواهد آمد و هرچند شورش نماید اما از آن تجاوز نمی تواندکرد؟ Faic an caibideilکتاب مقدس، ترجمۀ معاصر22 آیا نباید به من احترام بگذارید؟ آیا نباید در حضور من، ترس وجودتان را فرا گیرد؟ من که شن را به عنوان قانونی جاودانی، سرحد دریاها قرار دادم؛ اگرچه دریاها خروش برآورند و امواجشان به تلاطم آیند، از این حد نمیتوانند بگذرند!» Faic an caibideilمژده برای عصر جدید22 من خداوند هستم؛ چرا حرمت مرا نگاه نمیدارید؟ چرا در حضور من از ترس نمیلرزید؟ من شن و ماسه را مرز دریا قرار دادم، مرزی که آب دریا هیچگاه از آن رد نمیشود. اگر دریا به تلاطم آید، نمیتواند از آن تجاوز کند و اگر امواج آن خروشان شوند، نمیتوانند آن مرز را بشکنند. Faic an caibideilمژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳22 من خداوند هستم؛ چرا حرمت مرا نگاه نمیدارید؟ چرا در حضور من از ترس نمیلرزید؟ من شن و ماسه را مرز دریا قرار دادم، مرزی که آب دریا هیچگاه از آن رد نمیشود. اگرچه دریا به تلاطم درآید، نمیتواند از آن فراتر رود، و اگر امواج آن خروشان شوند، نمیتوانند آن مرز را بشکنند. Faic an caibideil |