اِرمیا 40:14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁴ و او را گفتند: «آیا هیچ می‌دانی که بَعَلیس پادشاه عَمّونیان، اسماعیل پسر نِتَنیا را فرستاده است تا تو را بکشد؟» اما جِدَلیا پسر اَخیقام ایشان را باور نکرد.

هزارۀ نو

¹⁴ و او را گفتند: «آیا می‌دانی که بَعَلیس پادشاه بنی‌عَمّون، اسماعیل پسر نِتَنیا را فرستاده تا تو را بکشد؟» اما جِدَلیا پسر اَخیقام سخن ایشان را باور نکرد.

Persian Old Version

¹⁴ و او را گفتند: «آیا هیچ میدانی که بعلیس پادشاه بنی عمون اسماعیل بن نتنیا رافرستاده است تا تو را بکشد؟» اما جدلیا ابن اخیقام ایشان را باور نکرد.

مژده برای عصر جدید

¹⁴ و به او گفتند: «آیا نمی‌دانی که بَعلیس، پادشاه عمونیان، اسماعیل را فرستاده تا تو را بکشد؟» امّا جدلیا آن را باور نکرد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ و به او گفتند: «آیا نمی‌دانی که بَعلیس، پادشاه عَمونیان، اسماعیل پسر نِتَنیا را فرستاده تا تو را بکُشد؟» امّا جِدَلیا آن‌ را باور نکرد.

اِرمیا 40:14 Iomraidhean Croise

اِشعیا 26:10

هرچند بر شریر ترحم شود، عدالت را نخواهد آموخت. در زمین راستان شرارت می‌ورزد و جلال خداوند را مشاهده نمی نماید.

اِرمیا 25:21

و به اِدوم و موآب و عَمّونیان.

اِرمیا 40:13

یوحانان پسر قاریَح و همه سرداران لشکری که در بیابان بودند، نزد جِدَلیا به مِصفه آمدند،

اِرمیا 40:8

آنگاه ایشان نزد جِدَلیا به مِصفه آمدند؛ یعنی اسماعیل پسر نِتَنیا و یوحانان و یوناتان پسران قاریَح و سرایا پسر تَنحومِت و پسران عیفای نِطوفاتی و یِزَنیا پسر مَعکاتی، ایشان و مردانشان.

اِرمیا 41:1

و در ماه هفتم واقع شد که اسماعیل پسر نِتَنیا پسر اِلیشَمَع که از نسل پادشاهان بود، با بعضی از سران پادشاه و ده نفر همراهش نزد جِدَلیا پسر اَخیقام به مِصفه آمدند و آنجا در مِصفه با هم نان خوردند.

اِرمیا 41:10

پس اسماعیل تمامی باقیماندگان قوم را که در مِصفه بودند، با دختران پادشاه و تمامی کسانی که در مِصفه باقی مانده بودند که نِبوزَرَدان رئیس جلادان به جِدَلیا پسر اَخیقام سپرده بود، اسیر ساخت و اسماعیل پسر نِتَنیا ایشان را اسیر ساخته، می‌رفت تا به نزد عَمّونیان گذر کند.

اِرمیا 41:2

و اسماعیل پسر نِتَنیا و آن ده نفر که همراهش بودند برخاسته، جِدَلیا پسر اَخیقام پسر شافان را به شمشیر زدند و او را که پادشاه بابل به حکومت سرزمین گماشته بود، کشت.

میکاه 7:5

بر یار خود اعتماد مدار، و بر دوست خالص خویش توکل منما، و عنان دهان خود را از هم آغوش خود بکش.