اِرمیا 4:10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁰ پس گفتم: «آه، ‌ای خداوند یهوه! به راستی که این قوم و اورشلیم را بسیار فریب دادی، آنگاه که گفتی ”شما را صلح و سلامت خواهد بود.“ و حال آنکه شمشیر به‌ جان ایشان رسیده است.»

هزارۀ نو

¹⁰ پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را به‌غایت فریفتی، آنگاه که گفتی، ”شما را صلح و سلامت خواهد بود،“ حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»

Persian Old Version

¹⁰ پس گفتم: «آهای خداوند یهوه! به تحقیق این قوم و اورشلیم را بسیار فریب دادی زیرا گفتی شما را سلامتی خواهد بود و حال آنکه شمشیر بهجان رسیده است.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁰ (خداوندا، مردم از آنچه تو گفتی فریب خورده‌اند! چون تو به اهالی اورشلیم وعدهٔ آرامش و سلامتی دادی، حال آنکه اکنون شمشیر بر گلوی ایشان قرار گرفته است!)

مژده برای عصر جدید

¹⁰ آنگاه من گفتم: «ای خداوند متعال تو مردم اورشلیم را کاملاً فریب داده‌ای! تو گفته‌ای صلح خواهد بود، امّا شمشیر گلویشان را پاره می‌کند.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁰ آنگاه من گفتم: «ای خداوند متعال، تو مردم اورشلیم را کاملاً فریب داده‌ای! تو گفته‌ای صلح خواهد بود، امّا شمشیر بر گلوی آن‌ها است.»

اِرمیا 4:10 Iomraidhean Croise

خروج 5:22

آنگاه موسی نزد خداوند برگشته، گفت: «ای خداوند، چرا به این قوم بدی کردی؟ و برای چه مرا فرستادي؟

خروج 9:14

زيرا در اين دفعه تمامی بلايای خود را بر تو و بندگانت و قومت خواهم فرستاد، تا بدانی که در تمامی جهان مثل من نيست.

اِشعیا 30:10

که به رویابینندگان می‌گویند: «رویا نبینید.» و به انبیا که: «برای ما به راستی نبوت ننمایید بلکه سخنان شیرین به ما گویید و رویاهای فریبنده ببینید.

اِشعیا 37:35

زیرا که این شهر را حمایت کرده، به‌ خاطر خود و به‌ خاطر خادم خویش داوود آن را نجات خواهم داد.»

اِشعیا 63:17

ای خداوند، ما را از راههای خود چرا گمراه ساختی، و دلهای ما را سخت گردانیدی تا از تو نترسیم؟ به‌ خاطر بندگانت و قبایل میراث خود بازگشت نما.

اِرمیا 1:6

آنگاه گفتم: «آه، ‌ای خداوند یهوه، اینک من سخن گفتن نمی‌دانم، چونکه جوانی بیش نیستم.»

اِرمیا 23:17

و به آنانی که مرا حقیر می‌شمارند، پیوسته می‌گویند: ”خداوند می‌فرماید که برای شما صلح و سلامتی خواهد بود“ و به آنانی که به‌ سرکشی دل خود رفتار می‌نمایند می‌گویند که ”بلا به شما نخواهد رسید.“»

اِرمیا 32:17

«آه، ‌ای خداوند یهوه، اینک تو آسمان و سرزمین را به قوت بزرگ و بازوی برافراشته خود آفریدی و چیزی برای تو مشکل نیست

اِرمیا 4:18

راه تو و کارهای تو این چیزها را بر تو وارد آورده است. این شرارت تو به حدی تلخ است که به دلت رسیده است.

اِرمیا 5:12

خداوند را انکار نموده، می‌گویند که ”او نیست، بلا به ما نخواهد رسید، و روی شمشیر و قحطی را نخواهیم دید.

اِرمیا 6:14

و زخم قوم مرا اندک شفایی دادند، چونکه می‌گویند: ”صلح و سلامتی است، صلح و سلامتی است.“ با آنکه صلح و سلامتی نیست.

اِرمیا 8:11

زخمهای قوم مرا اندک شفایی داده‌اند، چونکه می‌گویند: ”صلح و سلامتی است! صلح و سلامتی است!“ با آنکه صلح و سلامتی نیست.

سوگنامه 2:21

جوانان و پیران در کوچه‌ها بر زمین می‌خوابند. دوشیزگان و جوانان من به شمشیر افتاده‌اند. در روز غضب خود ایشان را به قتل رسانیده، هلاکشان کردی، و شفقت ننمودی.

حزقیال 11:13

و واقع شد که چون نبوت کردم، فِلَطیا پسر بِنایا مُرد. پس به روی خود در‌افتاده، به صدای بلند فریاد نمودم و گفتم: «آه، ‌ای خداوند یهوه، آیا تو باقیماندگان اسرائیل را به تمامی هلاک خواهی ساخت؟»

رومیان 1:24

بنابراین خدا نیز ایشان را در شهوات دل خودشان به ناپاکی تسلیم فرمود تا در میان خود بدنهای خویش را بی‌حرمت سازند،

رومیان 1:26

از این سبب خدا ایشان را به هوسهای شرم‌آور تسلیم نمود، به گونه‌ای که زنانشان نیز عمل طبیعی را به آنچه خلاف طبیعت است، تبدیل نمودند.

رومیان 1:28

و چون روا نداشتند که خدا را در دانش خود نگاه دارند، خدا ایشان را به ذهن مردود واگذاشت تا کارهای ناشایسته به‌ جا آورند؛