اِرمیا 38:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² «خداوند چنین می‌گوید: هر ‌که در این شهر بماند از شمشیر و قحطی و طاعون خواهد مرد، اما هر ‌که نزد کَلدانیان بیرون رود خواهد زیست و جانش برای او غنیمت شده، زنده خواهد ماند.

هزارۀ نو

² «خداوند چنین می‌فرماید: هر که در این شهر بماند به شمشیر و قحطی و طاعون خواهد مرد، اما آن که نزد کَلدانیان بیرون رود، زنده خواهد ماند؛ آری، او جان خویش به غنیمت خواهد برد و زنده خواهد ماند.

Persian Old Version

² «خداوند چنین میگوید: هرکه در این شهر بماند از شمشیر وقحط و وبا خواهد مرد اما هرکه نزد کلدانیان بیرون رود خواهد زیست و جانش برای اوغنیمت شده، زنده خواهد ماند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² «خداوند می‌فرماید: هر که در شهر بماند با شمشیر و قحطی و بیماری خواهد مرد، ولی هر که تسلیم بابِلی‌ها شود، زنده خواهد ماند.

مژده برای عصر جدید

² خداوند می‌گوید: «هرکس در شهر بماند یا از جنگ یا از گرسنگی یا از بیماری، خواهد مُرد. امّا اگر کسی برود و خود را تسلیم بابلی‌ها کند کشته نخواهد شد و اقلاً جان خود را نجات خواهد داد.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² خداوند می‌گوید: «هر‌کس در شهر بماند، یا از جنگ خواهد مُرد یا از گرسنگی و بیماری. امّا اگر کسی برود و خود را تسلیم بابِلی‌ها کند، کشته نخواهد شد و جان خود را نجات خواهد داد.»

اِرمیا 38:2 Iomraidhean Croise

اِرمیا 21:4

”یهوه خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: اینک من اسلحه جنگ را که به ‌دست شماست و شما با آنها با پادشاه بابل و کلدانیانی که شما را از بیرون دیوارها محاصره نموده‌اند، جنگ می‌کنید، برمی گردانم و ایشان را در درون این شهر جمع خواهم کرد.

اِرمیا 24:8

خداوند چنین می‌گوید: ”مثل انجیرهای بد که چنان بد است که نمی‌توان خورد، به یقین، من نیز صِدقیا پادشاه یهودا و سران او و بقیه اورشلیم را که در این سرزمین باقی ‌مانده‌اند و آنانی را که در مصر ساکن‌اند، تسلیم خواهم نمود.

اِرمیا 27:11

اما آن قومی که گردن خود را زیر یوغ پادشاه بابل بگذارد و او را بندگی نماید. خداوند می‌گوید که آن قوم را در سرزمین خود ایشان ساکن خواهم ساخت و آن را زراعت نموده، در آن ساکن خواهند شد.“»

اِرمیا 27:13

چرا تو و قومت به شمشیر و قحطی و طاعون بمیرید چنانکه خداوند درباره قومی که پادشاه بابل را خدمت ننمایند، گفته است.

اِرمیا 29:16

پس خداوند به پادشاهی که بر تخت داوود نشسته است و به تمامی قومی که در این شهر ساکنند، یعنی برادران شما که همراه شما به اسیری نرفته‌اند، چنین می‌گوید:

اِرمیا 29:18

و ایشان را به شمشیر و قحط و طاعون تعقیب خواهم نمود و در میان تمامی ممالک جهان پریشان خواهم ساخت تا برای همه قومهایی که ایشان را در میان آنها رانده‌ام، لعنت و دهشت و مسخره و ننگ باشند.

اِرمیا 34:17

بنابراین خداوند چنین می‌گوید: چونکه شما مرا اطاعت ننمودید و هر کس برای برادر خود و هر کدام برای همسایه خویش به آزادی ندا نکردید، اینک خداوند می‌گوید: من برای شما آزادی را به شمشیر و طاعون و قحطی ندا می کنم و شما را در میان تمامی ممالک جهان پریشان خواهم گردانید.

اِرمیا 39:18

زیرا خداوند می گوید: تو را به یقین رهایی خواهم داد و به شمشیر نخواهی افتاد، بلکه از این جهت که بر من توکل نمودی، جان خویش را به غنیمت خواهی برد.“»

اِرمیا 42:17

و تمامی کسانی که برای رفتن به مصر و سکونت در آنجا مصمم شده‌اند، از شمشیر و قحطی و طاعون خواهند مرد و هیچ کس از ایشان از آن بلایی که من بر ایشان می‌رسانم، باقی نخواهد ماند و خلاصی نخواهد یافت.

اِرمیا 42:22

پس الان یقین بدانید که شما در مکانی که می‌خواهید بروید و در آن ساکن شوید، از شمشیر و قحطی و طاعون خواهید مرد.»

اِرمیا 44:13

و به آنانی که در سرزمین مصر ساکن شوند، به شمشیر و قحط و طاعون مجازات خواهم کرد، چنانکه اورشلیم را مجازات کردم

اِرمیا 45:5

آیا تو چیزهای بزرگ برای خود می‌جویی؟ آنها را طلب منما، زیرا خداوند می‌گوید: اینک من بر تمامی بشر بلا خواهم رسانید. اما تو به هر جایی که بروی، جانت را به تو به غنیمت خواهم بخشید.»

حزقیال 14:21

پس خداوند یهوه چنین می‌گوید: چه قدر زیاده هنگامی که چهار عذاب سخت خود، یعنی شمشیر و قحطی و جانواران درنده و طاعون را بر اورشلیم بفرستم تا انسان و حیوان را از آن ریشه‌کن سازم.

حزقیال 6:11

خداوند یهوه چنین می‌گوید: «به ‌دست خود بزن و پای خود را بر زمین بکوب و بگو: آه از تمامی شرارتهای شرم‌آور خاندان اسرائیل زیرا که به شمشیر و قحطی و طاعون خواهد افتاد.

حزقیال 7:15

شمشیر در بیرون است و طاعون و قحطی در درون. آنکه در صحرا است به شمشیر می‌میرد و آنکه در شهر است، قحطی و طاعون او را هلاک می‌سازد.