اِرمیا 22:21 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²¹ در حین سعادتمندی تو، به تو سخن گفتم، اما گفتی: ”گوش نخواهم گرفت.“ همین از کودکی عادت تو بوده است که به صدای من گوش ندهی.

هزارۀ نو

²¹ در سعادتمندی با تو سخن گفتم، اما گفتی، ”نخواهم شنید!“ از روزگار جوانی‌‌ عادت تو همین بوده است، که به آواز من گوش فرا ندهی.

Persian Old Version

²¹ در حین سعادتمندی تو به تو سخن گفتم، اما گفتی گوش نخواهم گرفت. همین از طفولیتت عادت تو بوده است که به آواز من گوش ندهی.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²¹ زمانی که در سعادت و خوشبختی به سر می‌بردید، خدا با شما سخن گفت، ولی گوش فرا ندادید؛ شما هرگز نخواستید او را اطاعت نمایید؛ عادت شما همیشه همین بوده است!

مژده برای عصر جدید

²¹ در زمانی که شما کامیاب بودید، خداوند با شما سخن گفت، امّا شما از گوش دادن امتناع کردید. شما هیچ‌وقت از خداوند اطاعت نکردید و این است آنچه شما در تمام زندگیتان انجام دادید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²¹ در زمانی‌‌که شما کامیاب بودید، خداوند با شما سخن گفت، امّا شما از گوش دادن امتناع ورزیدید. این است آنچه شما در تمام زندگیتان انجام داده‌اید؛ شما هیچ‌وقت از خداوند اطاعت نکرده‌اید.

اِرمیا 22:21 Iomraidhean Croise

۲تواریخ 33:10

خداوند به مَنَسی و به قوم او سخن گفت، اما ایشان گوش نگرفتند.

مزامیر 129:1

چه بسیار از طفولیّتم مرا اذیّت رسانیدند. اسرائیل الان بگوید:

امثال 30:9

مبادا سیر شده، تو را انکار نمایم و بگویم که: «خداوند کیست؟» و مبادا فقیر شده، دزدی نمایم و اسم خدای خود را به باطل برم.

اِشعیا 48:8

به یقین نشنیده و به راستی ندانسته و به یقین گوش تو قبل از این باز نشده بود. زیرا می‌دانستم که بسیار خیانتکار هستی و از رَحِم مادرت عاصی خوانده شدی.

اِرمیا 13:10

و این قوم شریری که از شنیدن سخن من خودداری نموده، سرکشی دل خود را پیروی می‌نمایند و در پی خدایان غیر رفته، آنها را عبادت و سجده می‌کنند، مثل این کمربند خواهند شد که به درد هیچ کاری نمی‌خورند.

اِرمیا 19:15

«یهوه صِبایوت، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: اینک من بر این شهر و بر همه روستاهایش، تمامی بلایا را که درباره‌اش گفته‌ام، وارد خواهم آورد، زیرا که گردن خود را سخت گردانیده، کلام مرا نشنیدند.»

اِرمیا 2:25

پای خود را از برهنگی و گلوی خویش را از تشنگی باز دار. اما گفتی: ”نه، بی‌فایده است! زیرا که غریبان را دوست داشتم و از پی ایشان خواهم رفت.

اِرمیا 2:31

‌ای شما که اهل این عصر می‌باشید، کلام خداوند را بفهمید! آیا من برای اسرائیل مثل بیابان یا زمین تاریکی غلیظ شده‌ام؟ پس قوم من چرا می‌گویند که ”سران خود شده‌ایم و بار دیگر نزد تو نخواهیم آمد.“

اِرمیا 25:3

«از سال سیزدهم یوشیا پسر آمون پادشاه یهودا تا امروز، که بیست و سه سال باشد، کلام خداوند بر من نازل می‌شد و من به شما سخن می‌گفتم و بارها صحبت می‌نمودم، اما شما گوش نمی دادید.

اِرمیا 25:4

و گرچه خداوند تمامی خادمان خود انبیا را نزد شما فرستاد و بارها ایشان را فرستاد، اما نشنیدید و گوش خود را فرا نگرفتید تا به آن توجه نمایید.

اِرمیا 25:7

اما خداوند می‌گوید: «مرا اطاعت ننمودید بلکه خشم مرا به کارهای دستهای خویش برای بلای خود به هیجان آوردید.»

اِرمیا 25:8

«بنابراین یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: ”چونکه کلام مرا نشنیدید،

اِرمیا 3:24

اما بُت‌پرستی شرم‌آور،دسترنج پدران ما را، یعنی رمه و گله و پسران و دختران ایشان را از زمان کودکی ما تلف کرده است.

اِرمیا 3:25

در خجالت خود می‌خوابیم و رسوایی ما، ما را می پوشاند زیرا که هم ما و هم پدران ما از کودکی خود تا امروز به یهوه خدای خویش گناه ورزیده و صدای یهوه خدای خویش را نشنیده‌ایم.»

اِرمیا 32:30

زیرا که قوم اسرائیل و پسران یهودا از کودکی خود پیوسته شرارت ورزیدند و خداوند می‌گوید که قوم اسرائیل به کارهای دستهای خود خشم مرا دایم برافروختند.

اِرمیا 35:15

و خادمان خود انبیا را نزد شما فرستادم و بارها ایشان را فرستاده، گفتم: ”هر کدام از راه بد خود بازگشت نمایید و کارهای خود را اصلاح کنید و خدایان غیر را پیروی منمایید و آنها را عبادت مکنید تا در سرزمینی که به شما و به پدران شما داده‌ام ساکن شوید.“ اما شما گوش نگرفتید و مرا اطاعت ننمودید.

اِرمیا 48:11

موآب از روزگار جوانی خود در استراحت بوده و بر دُردهای خود نشسته است و از ظرفی به ظرف دیگر ریخته نشده و به اسیری نرفته است. از این سبب طعمش در او مانده است، و خوشبویی او تغییر نیافته است.

اِرمیا 6:16

خداوند چنین می‌گوید: «بر راهها بایستید و ملاحظه نمایید و درباره راههای قدیم درخواست نمایید که راه نیکو کدام است تا در آن گام برداشته، برای جان خود استراحت بیابید. لیکن ایشان جواب دادند که ”در آن گام برنخواهیم داشت.“

حزقیال 20:13

لیکن خاندان اسرائیل در بیابان از من عاصی شده، در قوانین من گام برنداشتند. و احکام مرا که هر ‌که به آنها عمل نماید، از آنها زنده ماند، خوار شمردند و سبّت‌هایم را بسیار بی حرمت نمودند. آنگاه گفتم که خشم خود را بر ایشان ریخته، ایشان را در بیابان هلاک خواهم ساخت.

حزقیال 20:21

لیکن پسران از من عاصی شده، در قوانین من گام برنداشتند و احکام مرا که ”هر ‌که آنها را به جا آورد، از آنها زنده خواهد ماند،“ نگاه نداشتند و به آنها عمل ننمودند و سبّت‌های مرا بی‌حرمت کردند. آنگاه گفتم که خشم خود را بر ایشان ریخته، غضب خویش را بر ایشان در بیابان جاری خواهم کرد.

حزقیال 20:28

زیرا که چون ایشان را به سرزمینی که دست خود را برافراشته بودم که آن را به ایشان بدهم، در‌آوردم، هر جا که تپه‌ای بلند و درختی پر برگ دیدند، قربانیهای خود را در آنجا قربانی نمودند و قربانی‌های خشم‌برانگیز خود را تقدیم نمودند. و در آنجا هدایای خوشبوی خود را آوردند و در آنجا هدایای ریختنی‌شان را ریختند.

حزقیال 20:8

اما ایشان از من عاصی شده، نخواستند که به من گوش دهند. و هر کس از ایشان چیزهای زشتی را که به آن چشم دوخته بود، از خود دور نکرد و بتهای مصر را ترک ننمود. آنگاه گفتم که خشم خود را بر ایشان خواهم ریخت و غضب خویش را در میان سرزمین مصر بر ایشان جاری خواهم کرد.

صَفَنیا 3:2

از کسی فرمان نمی‌برد، تنبیه نمی‌پذیرد و بر خداوند توکل نمی‌نماید و بر خدای خود نزدیک نمی‌شود.

زَکریا 7:7

آیا این، آن کلامی نیست که خداوند به واسطه انبیای گذشته ندا کرد، هنگامی که اورشلیم مسکون و ایمن می‌بود و شهرهای اطرافش و نِگِب و دشت مسکون می‌بود؟»

تثنیه 31:27

زيرا که من یاغیگری و گردنکشی شما را می‌دانم. حتی امروز که من هنوز زنده و در میان شما هستم، بر خداوند عصیان می‌ورزید، پس چند مرتبه زياده بعد از وفات من.

تثنیه 9:24

از روزی که من شما را شناخته‌ام، پیوسته به خداوند عصيان ورزيده‌ايد.

تثنیه 9:7

پس به یاد آور و فراموش مکن که چگونه خشم يهوه خدای خود را در بيابان شعله‌ور ساختی. تو از روزی که از سرزمين مصر بيرون آمدی تا به اينجا رسيدی، پیوسته به خداوند عاصی می‌شديد.