اِرمیا 17:5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁵ و خداوند چنین می‌گوید: «ملعون باد کسی ‌که بر انسان توکل دارد، و بشر را اعتماد خویش سازد و دلش از یهوه برگردد.

هزارۀ نو

⁵ خداوند چنین می‌فرماید: «ملعون باد آن که بر انسان توکل کند، و بشرِ خاکی را قوّت خویش سازد، و دلش از خداوند برگردد.

Persian Old Version

⁵ و خداوند چنین میگوید: «ملعون باد کسیکه بر انسان توکل دارد و بشر را اعتماد خویش سازد و دلش از یهوه منحرف باشد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁵ «لعنت بر کسی که به انسان تکیه می‌کند و چشم امیدش به اوست و بر خداوند توکل نمی‌نماید.

مژده برای عصر جدید

⁵ خداوند می‌گوید: «کسی را که از من روی بگرداند و به انسان -‌به قدرت انسان فانی- توکّل کند، محکوم خواهم کرد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁵ خداوند می‌گوید: «کسی را که از من روی بگرداند و به انسان، به قدرت انسان فانی، توکّل کند، محکوم خواهم کرد.

اِرمیا 17:5 Iomraidhean Croise

۲تواریخ 16:12

و در سال سی و نهم سلطنت آسا مرضی در پایهای او عارض شد و مرض او بسیار سخت گردید و در بیماری خود نیز از خداوند کمک نخواست، بلکه از طبیبان.

۲تواریخ 32:8

با او بازوی بشری است و با ما یهوه خدای ما است تا ما را پیروزی دهد و در جنگهای ما جنگ کند.» پس قوم بر سخنان حِزِقیا، پادشاه یهودا اعتماد نمودند.

مزامیر 18:21

زیرا که راههای خداوند را نگاه داشته، و به خدای خویش عصیان نورزیده‌ام،

مزامیر 62:9

البته آدمیان نفسی بیش نیستند و فرزندان انسان دروغ. در ترازو بالا می‌روند، زیرا همگی از نفس دهان نیز سبکترند.

اِشعیا 2:22

شما از انسانی که نفس او در بینی‌اش می‌باشد، دست برکشید، زیرا او به چه چیز محسوب می‌شود؟

اِشعیا 20:5

و ایشان به خاطر کوش که پناهگاه ایشان است و مصر که فخر ایشان باشد، مضطرب و خجل خواهند شد.

اِشعیا 36:6

اینک بر عصای این نی خرد شده، یعنی بر مصر توکل می نمایی که اگر کسی بر آن تکیه کند، به‌ دستش فرو رفته، مجروحش می‌سازد. همچنان است فرعون پادشاه مصر برای همگانی که بر او توکل نمایند.

اِشعیا 59:15

راستی مفقود شده است و هر ‌که از بدی دوری نماید، خود را به یغما می‌سپارد. و چون خداوند این را دید، در نظر او بد آمد که انصاف وجود نداشت.

اِرمیا 11:3

و تو به ایشان بگو, یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: ملعون باد کسی ‌که کلام این عهد را نشنود.

حزقیال 6:9

و نجات‌یافتگان شما در میان قومها در جایی که ایشان را به اسیری برده‌اند، مرا یاد خواهند داشت. چونکه دل زناکار ایشان را که از من دور شده است، خواهم شکست و چشمان ایشان را که از پی بتهایشان زنا کرده است - پس خویشتن را به خاطر کارهای زشتی که در همه اعمال شرم‌آور خود نموده‌اند، منفور خواهند داشت.

هوشع 1:2

ابتدای کلام خداوند به هوشَع. خداوند به هوشَع گفت: «برو و زنی فاحشه و فرزندان فحشا برای خود بگیر، زیرا که این سرزمین از خداوند برگشته، سخت هرزه شده‌ است.»