اِرمیا 14:3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³ و شریفان ایشان خادمان خود را برای آب می‌فرستند؛ نزد آب‌انبارها می‌روند و آب نمی‌یابند و با ظرفهای خالی برگشته، خجل و رسوا می‌شوند و سرهای خود را می‌پوشانند.

هزارۀ نو

³ نجبای شهر خادمان خویش را برای آب می‌فرستند؛ آنها نزد آب‌انبارها می‌روند، اما آب نمی‌یابند؛ پس با ظرفهای خالی بازمی‌گردند، و سرهای خویش را از شرم و رسوایی می‌پوشانند.

Persian Old Version

³ و شرفای ایشان صغیران ایشان را برای آب میفرستند و نزد حفره هامی روند و آب نمی یابند و با ظرفهای خالی برگشته، خجل و رسوا میشوند و سرهای خود رامی پوشانند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ ثروتمندان خدمتکاران خود را برای آوردن آب به سر چاهها می‌فرستند، اما چاهها همه خشک است؛ پس ناامید و سرافکنده، دست خالی باز می‌گردند.

مژده برای عصر جدید

³ ثروتمندان، نوکران خود را به دنبال آب می‌فرستند؛ آنها به آب‌انبارها می‌روند، ولی اثری از آب نمی‌یابند؛ و با کوزه‌های خالی برمی‌گردند؛ ناامید و پریشان، صورتهای خود را می‌پوشانند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ ثروتمندان، نوکران خود را به‌دنبال آب می‌فرستند؛ آن‌ها به آب‌انبارها می‌روند، ولی اثری از آب نمی‌یابند، و با کوزه‌های خالی برمی‌گردند؛ ناامید و پریشان، صورت‌های خود را می‌پوشانند.

اِرمیا 14:3 Iomraidhean Croise

۲سموئیل 15:30

و اما داوود به فراز کوه زيتون برآمد و چون می‌رفت، گريه می‌کرد و با سر پوشيده و پای برهنه می‌رفت و تمامی قومی که همراهش بودند، هر يک سر خود را پوشانيدند و گريه‌کنان می‌رفتند.

۲سموئیل 19:4

و پادشاه روی خود را پوشانيد و پادشاه به صدای بلند صدا زد: ‌«ای پسرم اَبشالوم! ای اَبشالوم! پسرم! پسرم!

۱پادشاهان 17:7

و بعد از اتمام روزهایی چند، واقع شد که نهر خشکید زیرا که باران در زمین نبود.

۲پادشاهان 18:31

به حِزِقیا گوش مدهید زیرا که پادشاه آشور چنین می‌گوید: با من صلح کنید و نزد من بیرون آیید تا هر کس از مو خود و هر کس از انجیر خویش بخورد و هر کس از آب چشمه خود بنوشد.

اِستر 6:12

و مُردِخای به دروازه پادشاه مراجعت کرد. اما هامان ماتم‌کنان و سرپوشیده، به خانه خود بشتافت.

ایّوب 6:20

از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند و شرمنده گشتند.

مزامیر 109:29

جفا کنندگانم به رسوایی آراسته شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

مزامیر 40:14

آنانی که قصد هلاکت جان من دارند، همگی خجل و شرمنده شوند. و آنانی که در بدی من رغبت دارند، به عقب برگردانیده و رسوا گردند.

اِرمیا 14:4

به خاطر اینکه زمین تَرَک خورده است؛ از آنجا که باران بر سرزمین نباریده است، زارعان خجل شده، سرهای خود را می‌پوشانند.

اِرمیا 15:18

درد من چرا دایمی است؟ زخم من چرا مرگبار و علاج ناپذیر می‌باشد؟ آیا تو برای من مثل چشمه فریبنده و آب ناپایدار خواهی شد؟

اِرمیا 2:13

زیرا قوم من دو کار بد کرده‌اند. مرا که چشمه آب حیاتم ترک نموده و برای خود حوضها کنده‌اند، یعنی حوضهای شکسته که آب را نگاه ندارد.

اِرمیا 2:37

از این نیز دستهای خود را بر سرت نهاده، بیرون خواهی آمد. چونکه خداوند اعتماد تو را خوار شمرده است. پس از ایشان کامیاب نخواهی شد.

اِرمیا 20:11

لیکن خداوند با من مثل جنگاور مهیب است، از این جهت ستمکاران من خواهند افتاد و غالب نخواهند آمد. و چونکه به فهم رفتار ننمودند، بی‌نهایت خجل خواهند گردید؛ به رسوایی ابدی که هرگز فراموش نخواهد شد.

اِرمیا 3:3

پس بارش‌ها بازداشته شد، و باران بهاری نیامد. و تو را پیشانی زن فاحشه بوده، حیا را از خود دور کردی.

سوگنامه 4:4

زبان کودکان شیرخواره از تشنگی به کام ایشان می‌چسبد، و کودکان نان می‌خواهند و کسی به ایشان نمی‌دهد.

هوشع 2:3

مبادا لباس او را کنده، وی را برهنه نمایم و او را مثل زادروزش گردانیده، مانند بیابان واگذارم و مثل زمین خشک گردانیده، به تشنگی بکشم.

یوئیل 1:20

چارپایان صحرا به سوی تو نعره می‌زنند، زیرا که جویهای آب خشک شده، و آتش مرتعهای صحرا را سوزانیده است.

عاموس نبی 4:7

من نیز حینی که سه ماه تا درو مانده بود، باران را از شما منع نمودم، و بر یک شهر بارانیدم و بر شهر دیگر نبارانیدم و بر یک قطعه باران آمد و قطعه دیگر که باران نیافت، خشک شد.

عاموس نبی 4:8

پس اهل دو یا سه شهر به سوی یک شهر برای نوشیدن آب آواره شدند، اما سیراب نگشتند و خداوند می گوید که به سوی من بازگشت ننمودید.

زَکریا 14:17

و هر کدام از طوایف زمین که به جهت عبادت یهوه صِبایوت پادشاه برنیایند، بر ایشان باران نخواهد شد.