اِرمیا 10:13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹³ چون ندا درمی‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از کرانهای زمین برمی‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد.

هزارۀ نو

¹³ چون ندا درمی‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید؛ او ابرها را از کَرانهای زمین برمی‌آورَد؛ برقها برای باران می‌سازد، و باد از خزانه‌های خویش بیرون می‌آوَرَد.

Persian Old Version

¹³ چون آوازمی دهد غوغای آبها در آسمان پدید میآید. ابرها از اقصای زمین برمی آورد و برقها برای باران میسازد و باد را از خزانه های خود بیرون میآورد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹³ به فرمان اوست که ابرها در آسمان می‌غرند؛ اوست که ابرها را از نقاط دور دست زمین برمی‌آورد، رعد و برق ایجاد می‌کند، باران می‌فرستد، و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد!

مژده برای عصر جدید

¹³ به فرمان اوست که ابرها می‌غرّند. اوست که ابرها را از دورترین نقاط جهان می‌آورد. اوست که در میان باران برق ایجاد می‌کند، و هم اوست که باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌فرستد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹³ به فرمان او است که ابرها می‌غرّند. او است که ابرها را از دورترین نقاط جهان می‌آورد. او است که در میان باران برق ایجاد می‌کند، و هم او است که باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌فرستد.

اِرمیا 10:13 Iomraidhean Croise

پیدایش 2:5

و هیچ نهال صحرا هنوز در زمین نبود و هیچ علف صحرا هنوز نروییده بود، زیرا یَهوْه خدا باران بر زمین نبارانیده بود و انسانی نبود که کار زمین را بکند.

۱پادشاهان 18:41

و ایلیا به اَخاب گفت: «برآمده، بخور و بیاشام. زیرا که صدای باران بسیار می‌آید.»

ایّوب 38:22

آیا به مخزنهای برف داخل شده، و انبارهای تگرگ را مشاهده نموده‌ای،

مزامیر 104:13

او از غرفه‌های خود کوه‌ها را سیراب می‌کند و از ثمرات کارهای تو زمین سیر می‌شود.

مزامیر 135:17

گوش‌ها دارند و نمی‌شنوند بلکه در دهان ایشان هیچ نفس نیست.

مزامیر 135:7

ابرها را از کرانه‌های زمین برمی‌آورد و برق‌ها را برای باران می‌سازد و بادها را از مخزن‌های خویش بیرون می‌آورد.

مزامیر 147:8

که آسمان‌ها را با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیا می‌نماید و گیاه را بر کوه‌ها می‌رویاند.

مزامیر 18:13

و خداوند از آسمان رعد کرده، خدای متعال صدای خود را بداد؛ تگرگ و آتشهای افروخته را.

مزامیر 68:33

برای او که بر آسمان، آسمانهای قدیمی سوار است. اینک آواز خود را می‌دهد، آوازی که پرقوت است.

خروج 9:23

پس موسی عصای خود را به سوی آسمان دراز کرد، و خداوند رعد و تگرگ داد و آتش بر زمين فرود آمد. و خداوند تگرگ بر سرزمين مصر بارانيد.

اِرمیا 14:22

آیا در میان خدایان دروغین قومها، هستند خدایانی که باران ببارانند؟ و آیا آسمان می‌تواند بارش بدهد؟ مگر تو، ‌ای یهوه، خدای ما، همان نیستی؟ به تو امیدوار هستیم، چونکه تو کننده همه اینکارها می‌باشی.

اِرمیا 19:12

خداوند می‌گوید: به این مکان و به ساکنانش چنین عمل خواهم نمود و این شهر را مثل توفِت خواهم ساخت.

اِرمیا 5:24

در دلهای خود نمی گویند که ”بیایید از یهوه خدای خود بترسیم که باران اول و آخر را در موسمش می‌بخشد و هفته‌های معین محصول را به جهت ما نگاه می‌دارد.“

اِرمیا 51:16

چون ندا سر می‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از کرانهای زمین برمی‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد.

عاموس نبی 4:13

زیرا اینک آن که کوه‌ها را ساخته و باد را آفریده است و انسان را از فکرهای خودش اطلاع می‌دهد و سپیده را به تاریکی تبدیل می‌سازد و بر بلندی​های زمین می‌خرامد، نام او یهوه خدای لشکرها می‌باشد.

زَکریا 10:1

باران را در موسم باران آخر از خداوند بطلبید، از خداوند که برقها را می‌سازد. و او به ایشان باران فراوان، و به هر کس در زمینش نباتات خواهد بخشید.