اِشعیا 32:9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ ‌ای زنان مطمئن برخاسته، صدای مرا بشنوید! و ای دختران آسوده‌خیال، سخن مرا گوش گیرید.

هزارۀ نو

⁹ ای زنانِ آسوده‌خیال، برخیزید و سخنم را بشنوید! ای دخترانِ مطمئن، به آنچه می‌گویم گوش فرا دهید!

Persian Old Version

⁹ ای زنان مطمئن برخاسته، آواز مرا بشنوید وای دختران ایمن سخن مرا گوش گیرید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ ای زنانی که راحت و آسوده زندگی می‌کنید، به من گوش دهید.

مژده برای عصر جدید

⁹ شما ای زنانی که در راحتی و فارغ از تمام نگرانی‌ها زندگی می‌کنید، به آنچه می‌گویم گوش دهید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ ای زنانی که در ناز و نعمت زندگی می‌کنید، سخنان مرا بشنوید، و ای دختران ازخودراضی، به من گوش دهید.

اِشعیا 32:9 Iomraidhean Croise

مزامیر 123:4

چه بسیار جان ما پر شده است، از استهزای آسودگان و اهانت متکبران.

اِشعیا 28:23

گوش گیرید و صدای مرا بشنوید و متوجه شده، کلام مرا گوش نمایید.

اِشعیا 3:16

خداوند می‌گوید: «از این جهت که دختران صَهیون متکبرند و با گردن افراشته و غمزه​های چشم راه می‌روند و به ناز می‌روند و به پایهای خویش خلخالها را به صدا می‌آورند.»

اِرمیا 9:19

زیرا که آواز نوحه گری از صَهیون شنیده می‌شود که ”چگونه غارت شدیم! چه بسیار خجل گردیدیم، چونکه سرزمین را ترک کردیم و مسکنهای ما، ما را بیرون انداخته‌اند.“»

اِرمیا 9:20

پس‌ ای زنان، کلام خداوند را بشنوید، و گوشهای شما کلام دهان او را بپذیرد و شما به دختران خود نوحه گری را تعلیم دهید و هر زن به همسایه خویش ماتم را.

سوگنامه 4:5

آنانی که خوراک لذیذ می‌خوردند، در کوچه ها بینوا گشته‌اند. آنانی که در لباس قرمز تربیت یافته بودند، کُپه‌های خاکستر را در آغوش می‌کشند.

صَفَنیا 2:15

این است شهر فرحناک که در اطمینان ساکن می‌بود، و در دل خود می‌گفت: «من هستم و جز من، دیگری نیست!» حال، چگونه ویران شده است! خوابگاه حیوانات گردیده است! هر ‌که از آن عبور کند، بر آن آه کشیده، مشت خود را خواهد جنبانید!

مَتّی 13:9

هر‌ که گوش شنوا دارد، بشنود.»

تثنیه 28:56

و زنی که در بیشترین ناز و نعمت در میان شما زیسته است، همان که از فرط ناز و نعمت حتی از نهادنِ کفِ پای خود بر زمین اِکراه داشت، از شوهر هم‌آغوش خود و پسر و دخترش مضایقه خواهد داشت،

داوران 9:7

و چون يوتام را از اين خبر دادند، او رفته، به‌ سر کوه جِرزيم ايستاد و صدای خود را بلند کرده، ندا در‌ داد و به ايشان گفت: «ای مردان شِکيم، مرا بشنويد تا خدا نیز شما را بشنود.