Ih lač, ‘Dlăng bĕ, kâo čăm leh čar Êđôm,’ leh anăn ai tiê ih bi mgao ih leh. Ƀiădah ară anei dôk bĕ ti sang; si ngă ih čiăng mčhur klei rŭng răng, tơdah snăn, ih leh anăn phung Yuđa mbĭt hŏng ih srăng lĕ?”
Arăng bi êmut kơ ama leh anăn kơ amĭ ti krah ih; arăng ktư̆ juă pô jưh bhiâo ti krah ih; arăng bi msoh kơ phung anak êrĭt leh anăn kơ mniê djiê ung ti krah ih.
leh anăn bi kmhal ti anăp diñu pô phung bi êmut kơ Ñu, hŏng klei bi rai hĕ diñu; Ñu amâo bi tai ôh ngă kơ pô bi êmut kơ Ñu, Ñu srăng bi kmhal mtam pô anăn.
Pô anăn srăng bi kdơ̆ng leh anăn bi mđĭ ñu pô ti dlông hĭn kơ jih jang arăng pia yang amâodah kơ mnơ̆ng arăng kkuh mpŭ, tơl ñu dôk gŭ hlăm sang yang Aê Diê leh anăn hưn kơ ñu pô jing Aê Diê.