7 നീ എന്നെ തൊവുദെങ്കി ഏനൊക്ക നാനു നീക്കു തരുവെയ്.”
അങ്ങാണെ അയിര പുള്ളെയിന്ത കുള്ളുക്കു എത്തിനരു. അവുടെ അയിര പുള്ളെനെമു അയിന്റ അവ്വെയാന മറിയെനെമു മെലേഞ്ചരു. അയിര മണ്ടികുത്തികോണ്ടു പുള്ളെനെ തൊവുദരു. പിന്നെ അയിര താങ്ക കോന്ത പെട്ടി തുറാന്തിച്ചു പൊന്നുമു കുന്തിരിക്കെമു മൂരുമു അയിന്റ മുല്ലെലക്കെ ബെച്ചരു.
അയിനു അദുന്റ കാലുക്കു അഡ്ഡളബൂന്തൊണ്ടു അദുക്കു നന്നി പറേഞ്ചയ്. അയിനു ഒരു ചമെരിയെകാറെനായിന്തയ്.
എന്റിച്ചു പേയി ഏച്ചുന്റൊന്റ പറേഞ്ചയ്: “ഈ നാടുന്റൊക്ക അദിഗാരമു അയിന്റ നിലേമുബിലേമു നാനു നീക്കു തരുവെയ്. ഏനൊക്ക എന്റ ആന്റു. എനാക്കു മനാകീന്റെങ്കു നാനു ഏനൊക്ക കൊടുപ്പെയ്.
അയിങ്കു ഏച്ചു പേയിന്റൊന്റ പറേഞ്ചു: “‘ഇഞ്ച ഈച്ചിരനാന കറുത്താവുനെ തൊവ്വനുമു അദുനെ മാത്തിരമെ കുമ്പിടുവനുമു പാടുകീന്റെയെയ്’ എന്റു എവുദികീന്റൊനില്ല.”
അയിനു ഏച്ചുനെ മെലേഞ്ചിച്ചു അയ്യബുളിച്ചൊണ്ടു അദുന്റ മുല്ലെലക്കെ മണ്ടികുത്തിനയ്. എന്റിച്ചു അയിനു: “ഏച്ചുവേ, ബലിബലിയദാന ഈച്ചിരന്റ മഗെനേ, എനാക്കുമു നീക്കുമു അങ്കെക്കിങ്കെക്കു എന്നെയെയ്? എന്നെ ഒന്റുമു ചെയ്യൊണ്ടകിണ്ണാ” എന്റൊണ്ടു ബലാമായി പറേഞ്ചയ്.
ഏനെ കേട്ടിപ്പനുമു മെലേവനുമു ചെയിദെയെയ് ഓഗെന്നാനു എന്റ നാനുതന്നെയാന്റു. നാനു കേട്ടിപ്പനുമു മെലേവനുമു ചെയിദു കവുഞ്ചിച്ചു അയിനെ എനാക്കു കാട്ടിതന്ത ദേവദൂദെന്റ കാലുക്കു ബൂന്തൊണ്ടു അയിനെ തൊവുദെയ്.
അയിര ഇങ്ങാണെ പറേവടെക്കൊക്ക ഇരുവെത്തിനാലു മൂപ്പെമാരുവ ബുളാങ്കിന്റ കച്ചാലെലി ഉളേച്ചുകീന്റദുന്റ മുല്ലെലക്കെ അഡ്ഡളബൂന്തിച്ചു എപ്പൊണെക്കുമു ഉഗിരായി ബദുക്കിന്റദുനെ തൊവുദരു. അയിര തങ്കട പൊന്നുന്റ തൊപ്പിനെ ബുളാങ്കിന്റ കച്ചാലെന്റ മുല്ലെലക്കെ ഇട്ടൊണ്ടു ഇങ്ങാണെ പറേഞ്ചൊണ്ടിന്തരു:
ആ ചീട്ടു കേട്ടപ്പൊ നാലു ജാത്തിയളുമു ഇരുവെത്തിനാലു മൂപ്പെമാരുവമു ആടുമറിയാനദുന്റ മുല്ലെലക്കെ അഡ്ഡളബൂന്തരു. അയിരണ്ട ഓരോരുത്തെരണ്ട കയിലി ഓരോ ബീണെമു പുഗേന്റ കറുപ്പൂര നിറേച്ച പൊന്നുന്റ കോപ്പെമു ഇന്തയ്. ആ കറുപ്പൂര ഈച്ചിരന്റ നെരേയണ്ട പുറാത്തനെ ആയിന്തയ്.
