14 ما په خټو کښې د ډوبېدو نه بچ کړه، څوک چې رانه نفرت کوى د هغوئ نه ما بچ کړه، او د ژورو اوبو نه مې رابهر کړه.
خو تۀ، اے قادر مطلق مالِکه خُدايه، د خپل نوم په خاطر دې هم ما سره ښۀ وکړه، او د خپلې مينې د ښۀوالى په خاطر دې هم ما بچ کړه.
د نفرتونو ګېره يې زما نه راتاو کړې ده، دوئ هيڅ بېهيڅه په ما حمله کړې ده.
د بره نه خپل لاس راوغزوه، ما ته تحفُظ او خلاصون راکړه، د زورَورو اوبو او د غېرو لاسونو نه،
مۀ پرېږده چې زما دشمنان زما په شکست باندې خوشحاله شى، مۀ پرېږده هغوئ چې نفرت کوى له ما چې په غم زما خوشحاله شى.
زما زړۀ د خُدائ پاک تږے دے، زۀ د ژوندى خُدائ پاک تږے يم. زۀ به کله لاړ شم چې د هغۀ حضور کښې ودرېږم؟
ستا د ژورو سمندرونو او ابشارونو شور زۀ اورم، موجونو او چپو د سمندر زۀ ډوب کړم.
زما د سر دپاسه سېلاب تېرېدو ته مۀ پرېږده، په اوبو کښې ډوبېدو ته مې مۀ پرېږده، او لحد ته غورزېدو ته مې مۀ پرېږده.
تۀ بخښونکے او ښۀ يې مالِکه خُدايه، او څوک چې درنه سوال کوى تۀ د هغوئ سره نۀ ختمېدونکې مينه کوې.
اے مالِکه خُدايه، ما د کندې د بېخ نه ستا په نامه مِنت زارى وکړه.
هغه څوک چې د بېکاره بُتانو عبادت کوى، هغوئ د مالِک خُدائ ټولو رحمونو ته شا کوى.
او درې بجې عيسىٰ په زوره چغې کړې چې، ”ايلى، ايلى، لما شبقتنى؟“ چې ترجمه يې دا ده، ”اے زما خُدايه پاکه، اے زما خُدايه، زۀ دې ولې پرېښودلم؟“
خو د خپل مُلک خلقو ورسره کينه کوله او په هغۀ پسې يې يوه جرګه ولېږله چې، مونږ دا سړے خپل بادشاه کېدل نۀ غواړو.
خو زما هغه دشمنانو چې زۀ بادشاه کېدل نۀ غوښتم، هغوئ راولئ او زما په وړاندې يې قتل کړئ.“