16 د يو صادق چې لږ مال او دولت وى، د بدعملو د ډېر دولت نه به قيمتى وى.
صادقان په مړه خېټه ډوډۍ خورى، خو د بدعملو خېټه اوږى وى.
په صداقت سره لږه ګټه ښۀ ده د هغه ډيرې ګټې نه چې په بېاِنصافۍ وى.
د بدعمله په کور مالِک خُدائ لعنت ورَوى، خو هغه د صادق په کور باندې برکت ورَوى.
هسې نه چې زۀ مالداره شم او تا ونۀ پېژنم او ووايم چې، ”مالِک خُدائ څوک دے؟“ او کۀ يا زۀ غريب شم او غلا وکړم، او داسې د مالِک خُدائ د نوم بېعزتى وکړم.
خُدائ پاک هغه چا له حِکمت، پوهه او خوشحالى ورکوى څوک چې هغه رضا کوى. خو خُدائ پاک ګناهګارو له هدف ورکوى چې دولت راټول کړى او بيا يې ترې نه واخلى او هغه چا له يې ورکړى چې څوک هغه رضا کوى. نو دا هم بېمعنې دى. دا داسې دى لکه چې څوک عبث منډې وهى.
خېر دے چې لږ وى خو چې د آرام سره وى، نه چې ډېر وى او د بېحده محنت سره وى. حد نه زيات محنت هوا پسې منډې وهل دى.
مونږ له خپل روزمره رزق راکړه،
يقيناً چې د قناعت سره ديندارۍ کښې لويه ګټه ده،