4 او نۀ به سترګې پټې کړم او نۀ به سترګې مرغۍ کېدو ته پرېږدم،
چې روټۍ يې کله راوړه، هغه سړى ووئيل، ”تر هغه پورې به زۀ خوراک نۀ کوم چې تر کومې پورې ما هغه څۀ وئيلى نۀ وى چې څۀ وئيل غواړم.“ لابن ووئيل، ”ټيک ده ووايه.“
زر ورشه مۀ اودۀ کېږه او خپلې سترګې مرغۍ مرغۍ کېدو ته مۀ پرېږده.
نعومى ورته ووئيل، ”زما لورې اوس صبر کوه چې د دې خبرې څۀ حل راونۀ وځى نو بوعز به تر هغې پورې په قلاره نۀ کښېنى چې نن دا مسئله حل نۀ کړى.“