زبور 102:4 - Pakistani Yousafzai Pashto

⁴ زړۀ مې بيمار او د واښو په شانې اوچ شو، ما نه خپله روټۍ خوړل هېر شو.

زبور 102:4 Iomraidhean Croise

دوېم سموئيل 12:17

د هغۀ د دربار آفسران به ورتلل او د هغۀ د پاڅېدو کوشش به يې کولو، خو هغۀ به اِنکار کولو او د هغوئ سره يې هيڅ هم نۀ خوړل.

عزرا 10:6

بيا هغه د خُدائ پاک د کور د مخې نه لاړو او د اِلياسب زوئ يهوحنان کوټې ته ورننوتلو، هلته يې شپه تېره کړه او د جلاوطنۍ خلقو په بې‌وفايۍ يې خفګان کولو، او په دې وجه يې خوراک څښاک نۀ کولو.

ايُوب 10:1

زۀ د خپل ژوند نه نفرت کوم، زۀ به ډېر شکايتونه کوم، زۀ به په مايوسۍ کښې خبرې کوم.

ايُوب 30:30

زما څرمن توره شى او وغورزيږى، او زما بدن د تبې په وجه سور وى.

ايُوب 33:20

نو د هغوئ لوږه ختمه شى، او مزېدار خوراک ته يې هم زړۀ نۀ کيږى.

ايُوب 6:4

ځکه چې زۀ د قادر خُدائ په غشو باندې لګېدلے يم، د دې زهر زما په بدن کښې خوريږى، د خُدائ پاک افتونه په ما باندې راروان دى.

زبور 102:11

زما عمر لکه د مازيګر د سورى په شان تير شو، لکه د واښو په شان اوچ شوم.

زبور 102:9

ځکه د روټۍ په ځائ ايرې زما خوراک شولې، او د اوبو سره مې خپلې اوښکې څښلې.

زبور 37:2

ځکه دوئ به اوچ شى د واښو په شان، او شى به مړاوى د بوټو شنو په شان.

زبور 42:6

زړۀ مې پرېشانه دے نو ځکه زۀ تا يادوم، د اُردن لرى مُلک او د حرمون او د مِضار د اوچت غرونو نه زۀ تا يادوم.

زبور 69:20

ډېرې بې‌عزتۍ مې زړۀ مات کړے دے نااُميده يم، څوک نۀ وُو چې په ما يې رحم کړے وے، يو هم نۀ وو، څوک نۀ وُو چې ما له يې تسلى راکړے وے، يو هم نۀ وو.

زبور 77:3

اے پاکه خُدايه، په دردونو کښې زۀ تا يادوم، او روح مې مړاوے شو او زۀ په فکر کښې ډوب شوم.

يشعياه 40:7

کله چې د مالِک خُدائ هوا وچليږى نو واښۀ اوچ شى او ګلونه مړاوى شى، نو داسې دا د خلقو دپاره هم ده.

مرثيى 3:13

هغۀ زما زړۀ سورے سورے کړو او د خپل تيردان په غشو يې وويشتم.

مرثيى 3:20

زۀ بار بار د هغۀ په حقله سوچ کوم او زما روح په ما کښې پرېشانه دے.

اعمال 9:9

هغه تر درېو ورځو پورې ړوند وو او خوراک څښاک يې نۀ کولو.