4 هغه دې د هغه چا په مرګ کښې خپل ځان ناپاک نۀ کړى چې د وادۀ په ذريعه د هغۀ خپلوان شوے وى.
يا پېغله خور چې د هغۀ په کور کښې اوسيږى.
يو اِمام به هم د خپل سر يوه حِصه هم نۀ کلوى، نۀ به ږيره لنډوى او نۀ به خپل بدن غوڅوى چې دا ښکاره کړى چې غم کوى.