20 خو کۀ چرې تۀ چا ته ووائې چې مونږ دلته څۀ کوُو نو چې کومه وعده تا زمونږ نه اخستې ده مونږ د هغې نه آزاد يُو.“
غېبت کوونکے د نورو راز خوروى، خو قابل اعتماد کس راز پټ ساتى.
خو کۀ څوک د کور نه وځى نو خُون به يې په خپله غاړه وى او مونږ به يې ذمه وار نۀ يُو. خو کۀ په کور کښې دننه چا ته څۀ ضرر ورسېدو نو بيا د هغۀ خُون زمونږ په غاړه دے او مونږ به يې ذمه وار يُو.
راحب په دې رضا شوه او هغوئ يې رُخصت کړل. کله چې هغوئ لاړل نو هغې سره رسۍ د کړکۍ سره وتړله.