12 د ساريد په بله غاړه دا نمرخاتۀ طرف ته د کِسلوت تبور سرحد ته او بيا دبرت او يفيع ته تلے وو.
د يساکار په علاقه کښې: قادِس، دبرت،
شمال دے کۀ جنوب تا پېدا کړے دے. تبور او حرمون په خوشحالۍ سره ستا د نوم ثناء صِفت کوى.
د مُلک سرحد د هغه ځائ نمرپرېواتۀ طرف مرعله ته تلے وو، چې دباست او د يقنِعام نمرخاتۀ طرف ته د نِهر سره لګېدو.
دا د هغه ځائ نه نمرخاتۀ په طرف جاتحِفر او عته قاضين ته روان وو او د رِمون په لاره نيعه ته تاو وو.
دا سرحد د تبور، شخصومه او بيتشمس سره هم لګېدو او د اُردن سره ختم وو. په دې کښې شپاړس ښارونه شامل وُو، چې ګېرچاپېره ترې نه کلى وُو.
د يساکار د علاقې نه هغوئ ته څلور ښارونه مِلاو شول، قِسيون، دبرت،
کله چې سِسيرا خبر شو چې برق د تبور غرونو ته ختلے دے،
يوه ورځ هغې په نفتالى کښې د قادِس ښار د ابىنوعم زوئ برق راوغوښتلو او ورته يې وفرمائيل، ”مالِک خُدائ، د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک تا له دا حُکم درکړے دے چې د نفتالى او زبولون قبيلو نه لس زره سړى روان کړه او د تبور غر ته يې بوځه.