13 زۀ د دې دپاره څملم چې آرام وکړم، د دې دپاره چې د درد نه خلاص شم.
زۀ په آرام نۀ يم او نۀ زۀ خاموش يم، زۀ پرېشانه يم، خو زما مصيبت نۀ ختميږى.“
نو تۀ بيا ما په خوبونو کښې يروې او په تصور کښې مې يروې،
ستړے يم ډېر په ژړېدو سره، بستره زما لمده شى ټوله شپه په ژړېدو سره، او بالښت مې لوند شى په اوښکو سره.
ستا نه ټوله شپه سترګې پټولے نۀ شم، زۀ د ډېرې پرېشانۍ نه خبرې کولے نۀ شم.