1 ايُوب خپله خبره جارى وساتله،
ستاسو قيصې او متلونه د ايرو په شان بېکاره دى، او ستاسو خبرې د خټې د لوښو په شان کچه دى.
ايُوب خپله خبره بيا شروع کړه او وې فرمائيل،
زۀ به متلونو ته خپل غوږ ونيسمه، د رباب په ساز کښې به زۀ د راز وينا وکړمه،
زۀ به خپله خولۀ په مِثالونو پرانيزم، زۀ به زاړۀ او پټ رازونه راڅرګند کړم.
د کم عقل په خولې متل داسې وى لکه څنګه چې د يو ګوډ پښه بېکاره وى.
بلعام دا پېغام ورکړو، ”د موآب بادشاه بلق زۀ راوستلے يم د آرام نه، د نمرخاتۀ غرونو نه. هغۀ ووئيل چې، راشه او زما دپاره ووايه. په بنى اِسرائيلو باندې لعنت ووايه.
بيا هغۀ دا پېغام ورکړو، ”د بلعام د بعور د زوئ دا دے پېغام، او د دې سړى خبرې رښتونى دى،
او هغۀ دا پېغام ورکړو، ”د بلعام د بعور د زوئ دا دے پېغام، او د دې سړى خبرې رښتونى دى،
