21 نفتالى هوسۍ ده چې په آزادۍ سره منډې وهى، او هغه ښُکلى بچى راوړى.
راحيل ووئيل، ”ما د خپلې خور سره لويه مقابله کړې ده. خو ما ګټلې ده.“ نو د هغۀ نوم يې نفتالى کېښودو.
نفتالى او د هغۀ زامن، يحزىايل، جونى، يصر او سليم.
هغوئ ورته ووئيل، ”کۀ ته په دې خلقو باندې مِهربانه يې او د عقلمندۍ جواب ورکولو په ذريعه د هغوئ خوشحالولو کوشش وکړې، نو هغوئ به په وفادارۍ سره همېشه ستا خِدمت کوى.“
چې هغه د يوې ښُکلې مينه ناکې او مهربانه هوسۍ په شان ده نو د هغې د بدن ښُکلا دې تا معمور کړى، او تۀ دې هر وخت د هغې د مينې غلام يې.
اے د يروشلم جينکو، ما سره ټينګه وعده وکړئ، ترڅو چې مونږ پراتۀ يونه مونږ به نۀ په عذابوئينه.
په پټو کښې د خوراک دپاره د ګياه د نشتوالى په وجه هوسۍ هم خپل تازه پېدا شوى بچى هم داسې په ډاګه پرېښى دى.
د نفتالى قبيلې په حقله هغۀ وفرمائيل، ”د نفتالى سره د مالِک خُدائ د نېکۍ ډېر برکت دے، د هغوئ مُلک به په جنوب کښې د ګليل ډنډ پورې رسيږى.“
برق د زبولون او نفتالى قبيلې قادِس ته راوغوښتلې او لس زره سړى په هغۀ پسې روان وُو. دبوره د هغۀ سره لاړه.
يوه ورځ هغې په نفتالى کښې د قادِس ښار د ابىنوعم زوئ برق راوغوښتلو او ورته يې وفرمائيل، ”مالِک خُدائ، د بنى اِسرائيلو خُدائ پاک تا له دا حُکم درکړے دے چې د نفتالى او زبولون قبيلو نه لس زره سړى روان کړه او د تبور غر ته يې بوځه.
خو د زبولون او نفتالى خلقو خپل ژوند د جنګ مېدان په خطره کښې واچولو.