13 بيا تتنى حکمران، شتربوزنى او د هغوئ آفسرانو هم هغه شان وکړل چې څنګه داريوس بادشاه حُکم کړے وو.
نو څنګه چې د ارتخششتا بادشاه خط رحُوم، شِمسى او د هغوئ ملګرو ته ولوستلے شو، نو هغوئ يروشلم ته تېز لاړل او يهوديان يې دې ته مجبور کړل چې د ښار بيا جوړول بند کړى.
”د حکمران رحُوم، د صُوبې منشى شِمسى، د هغوئ د ملګرو، قاضيانو او د نورو ټولو آفسرانو نه، کوم چې د عيلام په مُلک کښې د ارک، بابل او د سوسه سړى دى،
نو د نمرپرېواتۀ طرف ته فرات حکمران تتنى، شتربوزنى او د هغوئ ملګرى آفسران سمدستى يروشلم ته راغلل او وې وئيل، ”تا له دا حُکم څوک درکوى چې دا کور بيا جوړ کړه او سر ته يې ورسوه؟“
هغوئ داريوس بادشاه له دا خبر ورولېږلو،
نو بيا داريوس بادشاه دا جواب ورولېږلو، ”دا د نمرپرېواتۀ طرف ته فرات حکمران تتنى، شتربوزنى او د نمرپرېواتۀ طرف ته فرات ستا آفسرانو ته دے، چې تاسو به د خُدائ پاک د کور سره کار نۀ ساتئ
نو همان شاهى لِباس واخستلو او مردکى ته يې ورواغوستلو او د بادشاه په آس يې سور کړو او همان هغه د ښار په کوڅو کښې بوتلو او خلقو ته يې اِعلان کولو چې، ”وګورئ چې بادشاه د چا درناوے کول وغواړى نو هغه يې داسې عزت کوى.“
ډېر د دې په کوشش کښې وى چې حکمران ورسره ښۀ وى، خو دا د مالِک خُدائ د طرف نه ده چې انسان ته اِنصاف ملاويږى.
ځکه چې د بادشاه خبره وزن وى او هيڅ څوک ترې نه دا تپوس نۀ شى کولے چې، ”تۀ څۀ کوې؟“