هِجرت 21:18 - Pakistani Yousafzai Pashto

^18-19 کۀ په جګړه کښې يو کس بل کس په کاڼى يا په سوک ووهى او مړ نۀ شى، نو وهونکى له دې سزا نۀ شى ورکولے. چې کوم وهلے شوے وى او د کټ نه د پاڅېدو نۀ وى، خو وروستو بيا هغه د پاڅېدو او د امسا په مدد سره د بهر ګرځېدو جوګه شى، نو چا چې وهلے وى نو هغه به ورله د بې‌روزګاره پاتې کېدلو مزدورى ورکوى او تر هغه پورې به د هغۀ خيال ساتى چې پوره روغ شوے نۀ وى.

هِجرت 21:18 Iomraidhean Croise

دوېم سموئيل 14:6

بادشاه سلامت، زما دوه زامن وُو او يوه ورځ په پټو کښې په خپلو کښې په جګړه شول، هلته هيڅ څوک هم نۀ وُو چې هغوئ يې خلاص کړى وے، نو يو هغه بل ووژلو.

هِجرت 2:13

بله ورځ هغه بهر لاړو او وې ليدل چې دوه عبرانيان په خپلو کښې په جګړه وُو. هغۀ هغه يو ته وفرمائيل کوم چې په غلطه وو، ”تۀ ولې خپل عبرانے ورور وهې؟“

هِجرت 21:17

هر څوک چې خپل مور پلار ته بدرد وائى هغه دې قتل کړے شى.

هِجرت 21:20

کۀ يو کس خپله وينځه يا خپل غلام په کوتک ووهى او هغه هم په هغه ځائ مړ شى، نو مالِک له به يې خامخا سزا ورکولے شى.

هِجرت 21:22

کۀ څۀ کسان په جګړه وى او يوه اُميدواره ښځه ووهى او چې د هغې اولاد وغورزيږى، خو بل ځائ يې زخمى نۀ وى، نو چا چې هغه وهلى وى هغه به دومره جرمانه کيږى چې څومره جرمانه د هغې ښځې خاوند غواړى او چې قاضيان ووائى چې دا جرمانه صحيح ده.

ګردان 25:11

کۀ دوه سړى په جګړه وى او د هغه يو سړى ښځه د خپل خاوند د مدد کوشش داسې وکړى چې هغه بل سړے د هګو نه راونيسى،